گرامیداشت یاد و نام تنهابانوی رزمنده استان

این گروه مدتی پیش در رابطه با زندگی نامه و فعالیت های این بانوی ایثارگر به تحقیق و جست و جو پرداختند که نتیجه این تحقیق بدین شرح است: حاجیه خانم نازبیگم حسین میرزایی متولد سال ۱۳۰۴ در خانواده‌ای مذهبی و متدین در شهر بن از توابع استان چهارمحال و بختیاری بوده است. با آغاز جنگ، همسرش بعد از تحمل سه سال رنج بیماری از دنیا رفت. اما او که سختی های کودکی از او زنی مقاوم و صبور ساخته بود، این بار فعالیت‌هایش را با جمع‌آوری کمک‌های مردمی شروع کرد. روزها به مدارس سر می‌زد و همه را دعوت به همکاری در جمع‌آوری کمک‌های مردمی می‌کرد.
نازبیگم که در دوران پرستاری از همسر بیمارش، تزریقات را به‌خوبی یاد گرفته بود، داوطلب اعزام به جبهه شد. خانه‌اش را هم که تنها یادگاری از همسرش بود، فروخت و با پول آن آمبولانسی خرید و به جبهه فرستاد.
رزمندگان بیمارستان‌های شوش، اهواز، سوسنگرد و حتی کردستان حاج خانم را «مادر» صدا می‌زدند.
نازبیگم هم‌چنان در تمامی بیمارستان‌ها حضور پیدا می‌کرد، تا این‌که روزی در بیمارستان سوسنگرد مشغول پانسمان مجروحان بود که جراحات زیادی پیدا کرد و بینایی یک چشمش را از دست داد. اما باعث نشد که جبهه را ترک کند. تا پایان جنگ در جبهه باقی ماند و به پرستاری از مجروحان پرداخت. پس از پایان جنگ دوباره به شهر بن بازگشت. اما عدم بینایی یک چشم و کم سو شدن چشم دیگر، به مشکلاتش می‌افزود تا جایی که بر اثر عدم بینایی، روی چراغی که برای گرم شدن روشن کرده بود افتاد و از آن به بعد توانایی انجام کارهای شخصی هم از او گرفته شد.
در بیستم تیر سال ۱۳۷۵ این بانوی فداکار از بین‌مان رفت تا همه را در غم از دست دادن «مادر» فرو ببرد.

خبرنگار دانش آموز: زهرا فدایی