نهضت استقامت 

سال ۶۰ و ۶۱ هجری و به ویژه روز عاشورای سال ۶۱ در کربلا ، تنها نبرد در بین شمشیرها حاکم نبود ، بلکه نبرد اصلی و اساسی نبرد بین اندیشه ها و نبرد بین استقامت ها بود.

همانگونه که می دانیم ، معاویه بن ابی سفیان در وصیت نامه ای خطاب به یزید او را نسبت به ۴ شخصیت هشدار می دهد ! هشداری که نشان دهنده راه پرفراز و نشیب پسر معاویه برای جانشینی پدر است !

ابن اثیر در کتاب الکامل فی درتاریخ ، جلد ۴، صفحه ۶ آورده است که معاویه به فرزندش می گوید: براستی که من از کسی بیمناک نیستم که با تو در امر خلافت به نزاع برخیزد جز از چهار نفر: حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبیر، عبدالرحمن بن ابی بکر.

پیش بینی معاویه به عنوان شخصی که سالها با همین خدعه ی حذف رقبای خلافت دست در گریبان مسند شام گذاشته بود تا حدودی صحیح بود ، جز آنکه از این ۴ نفر تنها ۲ نفر یعنی عبدالله بن زبیر و حسین بن علی (ع) در مقابل خلافت نوبنیاد یزید پرچم مخالفت بر افراشتند‌.

پس از توصیه معاویه تلاش های خلیفه ی تازه به دوران رسیده برای بیعت گیری از حسین بن علی (ع) در مدینه آغاز می شود ولی با جواب قاطع ایشان مواجه می گردد.

استقامت حسین (ع) موجب شد تا یزید دست به ترعیب اهل بیت نیز بزند، تا مگر اینکه از این طریق بتواند به بیعت مطلوب خود برسد ... در ایامی که سید الشهدا «ع‏» در مکه بود، یزید، «عمرو بن سعید» را که والی مدینه بود، همراه با سپاهی به مکه فرستاد و او را امیر الحاج قرار داد و سرپرستی امر حج را در موسم‏ به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به حسین‏ «ع‏» دست‏ یافت، او را ترور کند.

امام حسین ‏چون از ماجرا آگاه شد، برای این که حرمت‏خانه خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته‏ نشود و نقشه ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکه بیرون آمد.

به راستی که ، شکست تمام ابزار های تبلیغاتی و اطلاعاتی دستگاه خلافت در مقابل استقامت امام حسین(ع) را میتوان در این جمله مشهور آن امام همام جستجو کرد که فرمود : مثلی لا یبایع مثله! همچون منی هیچوقت با یزید بیعت نخواهد کرد.

همانگونه که پیشتر گفته شد ، کربلا آوردگاه استقامت ؛ صبر و پایمردی بود و این در گفتار یکایک شهداء قابل مشاهده است.

شهدای بزرگ کربلا و در راس آنها سید و سالار شهیدان هیچگاه ذلت بیعت با یزید را نپذیرفته و دنیای فانی یزیدیان تن در ندادند! و استقامت را بار دیگر معنا و مفهوم بخشیدند...

علی اکبر (ع) به عنوان یکی از شهدای شاخص کربلا اینگونه از استقامت خود سخن می گوید و می فرماید:

ای پدر ! آیا ما بر حق نیستیم ؟ امام حسین علیه السلام فرمود : آری، ای فرزندم ما بر حقیم به حق آن خداوندی که بازگشت بندگان به سوی اوست . سپس حضرت علی اکبر عرض کرد :پدرجان ! در این صورت ما از مرگ نمی هراسیم و از مرگ چه باک داریم !

اللهوف علی قتلی الطفوف ، ص۸۲

پژوهشگر تاریخ عاشورا