قاسم‌پور: اگر آسیایی نبودیم داور آن پنالتی را نمی‌گرفت؛ فراموش نکنید که تیم ملی ایران به بهترین تیم تاریخ هلند باخت

در تاریخ فوتبال ایران، روزهایی وجود دارد که به دلایل مختلف خاص است و همین خاص بودن باعث شده تا آنها خطی از تاریخ پر فراز و نشیب فوتبال ایرانی شوند، روزهایی که برخی شاد بوده‌اند و برخی غمگین؛ اما با گذشت زمان آن شادی و غم تبدیل به تاریخ و خاطره شده است. در راستای همین روزها، برای ورق زدن تاریخ فوتبال ایران به سراغ اولین بازی ایران در تاریخ جام جهانی خواهیم رفت.

روز گذشته، ۱۳ خرداد و به عبارت دیگر اگر به صورت دقیق‌تر به تاریخ شمسی نگاه کنیم، بامداد ۱۴ خرداد روزی است که تیم ملی فوتبال ایران برای اولین بار در تاریخ پا به جام جهانی گذاشت و در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، از گروه D و در ورزشگاه مالویناس شهر مندوسا اولین بازی خود را مقابل تیم ملی فوتبال هلند انجام داد و با قبول شکست ۳ بر صفر زمین را ترک کرد.

به بهانه این بازی، با ابراهیم قاسم‌پور که در دیدار ایران و هلند ۹۰ دقیقه در مرکز زمین حضور داشت و برای تیم ملی با شماره ۸ به میدان رفت، هم کلام شدیم تا این پیشکوست آبادانی فوتبال ایران درباره بازی با هلند که ۴۲ سال از آن می‌گذرد، نکاتی را یادآوری کنید. متن گفت‌وگوی ابراهیم قاسم‌پور را با پانا در ادامه می‌خوانید:

به سیزدهم خرداد رسیده‌ایم، روزی که اولین بازی تیم ملی فوتبال ایران در تاریخ جام‌های جهانی برگزار شد. شرایط تیم ملی در آستانه جام جهانی چطور بود؟

اولین بار بود که ایران به جام جهانی می‌رفت و علاوه بر ما برای مردم هم از حضور در بین قدرت‌های فوتبال دنیا خوشحال بودند. آن موقع مثل الآن نبود که ۴ تیم مستقیم از آسیا به جام جهانی بروند، قاره آسیا فقط یک سهمیه در جام جهانی داشت که البته تیم‌های اقیانوسیه هم در بازی‌های آسیا حضور داشتند و کسب این تک سهمیه خیلی سخت بود.

حقیقتش این است که ما با شروع جام جهانی مقداری افت کرده بودیم چون پیش از از آغاز جام جهانی اردوهای زیادی رفته بودیم، تیم آماده بود اما بچه‌ها خسته بودند. این‌قدر آماده بودیم که قبل از آن شروع جام جهانی در تورنمنتی که به مناسبت ۷۵ سالگی باشگاه رئال مادرید برگزار شد، مقابل تیم ملی آرژانتین در یک بازی دوستانه به تساوی یک بر یک رسیدیم که البته شانس برد هم داشتیم. دقت کنید ما آرژانتینی را متوقف کردیم که همان سال قهرمان جام جهانی شد اما با آغاز جام جهانی به دلایل مختلف افت کردیم که شاید خستگی از اردوهای زیاد و کم تجربه بودن کادر فنی علت آن بود.

درباره بازی با هلند بگویید، اولین تجربه حضور در جام جهانی و دیدار با تیمی که اولین بازی‌اش را با ایران انجام داد و تا فینال جام جهانی رفت.

در بازی با هلند نیمه اول خوبی داشتیم و هلند تنها دو موقعیت داشت یکی اوایل بازی بود که ناصر حجازی توپ گرفت و یکی هم دقیقه ۴۰ که پنالتی شد و گل اول را خوردیم. البته چند دقیقه قبل از پنالتی حسین فرکی روی پاسی که من دادم با گلر تک به تک شد که ما می‌توانستیم به گل برسیم اما نشد. حسین قصد داشت خودش مستقیم توپ را گل کند و شوت خوبی هم زد اما از گلر رد شد و محمد صادقی هم هر چقدر تلاش کرد به توپ نرسید.

اگر آن توپ گل شده بود، شاید جریان بازی تغییر می‌کرد و هلند نمی‌توانست در نیمه اول گلزنی کند؟

فوتبال فراز و نشیب زیاد دارد و نمی‌شود هیچ چیز را پیش‌بینی کرد، شاید شرایط بدتر می‌شد. اگر بازیکنان هلند را در آن بازی بررسی کنید متوجه خواهید شد که آنها بهترین‌های آن زمان فوتبال جهان بودند و حتی شاید بتوان تیم ملی هلند در جام جهانی ۱۹۷۸ را بهترین تیم تاریخ این کشور دانست که ستاره‌هایی مانند آری هان، راب رنسبرینگ، جانی رپ و خیلی‌های دیگر را همراه داشت. هلند چون در اولین بازی شناخت خوبی از ما نداشت، در نیمه اول با احتیاط بیشتر بازی می‌کرد. ولی در نیمه دوم به شناخت کافی رسید و از طرف دیگر ما هم بد بازی کردیم و دو گل دیگر هم خوردیم. ما به هلندی باختیم که استحقاق قهرمانی را داشت و در فینال اگر جو حاکم بر آرژانتین نبود شاید جام قهرمانی به هلندی‌ها می‌رسید.

یکی از نکته‌های ویژه این بازی قضاوت آلفونسو گونزالز داور مکزیکی بود که به خصوص روی پنالتی نیمه دوم مشکوک عمل کرد و در فیلم بازی هم کاملاً مشخص است که آندرانیک اسکندریان اصرار داشت که مهاجم هلند را نزده است. داوری بازی چطور بود؟

اگر تیم ملی ما آسیایی نبود و یا ما تیمی نبودیم که برای اولین بار است که در جام جهانی، شرکت می‌کند شاید آن پنالتی گرفته نمی‌شد. تیمی که برای اولین بار شرکت کرده و خیلی شناخته شده و مطرح نیست مطمئنا کفه ترازو در داوری به نفع تیم‌های صاحب‌نام و قدرتمند می‎چرخد، الآن هم همین است ولی آن موقع شرایط بدتر بود.

در ابتدای گفت‌وگو از کمبود تجربه گفتید. بیشتر درباره این موضوع توضیح می‌دهید ؟

ما تجربه بازی‌های بین‌المللی را نداشتیم. ارتباطات مثل الآن نبود که در سایت‌های مجازی بازی‌های مختلف در لیگ‌های مختلف را پخش می‎کنند. ما به ندرت بازی‌های بین‌المللی را می‌دیدیم. الآن اگر اطلاعاتی درباره نوع بازی و سیستم بازی بخواهید از طریق اینترنت به دست می‎آورید اما آن زمان ما اینها را نداشتیم. حتی مربی‌های ما تجربه‌های کمی در تورنمنت‌های مهم داشتند. همه اینها دست به دست هم دادند که خیلی خوب بازی نکنیم. درصورتی که قبل از آن در المپیک مونترال با تیم ملی لهستان که سوم جهان شد روبرو شدیم و به سختی ۳ بر ۲ شکست خوردیم.

در مچموع فکر نمی‌کنید ما با توجه به اینکه آرژانتین را پیش از جام جهانی متوقف کرده بودیم و در المپیک هم با صعود به مرحله حذفی نمایش خوبی داشتیم، می‌توانستیم هلند را هم حداقل متوقف کنیم؟

به نظرم در آن مقطع نباید زیاد از آن تیم انتظار داشت، هلند بهترین تیم تاریخش را داشت و با ستاره‌هایی که آنها داشتند، ما تحت هر شرایطی به هلند می‌باختیم. فراموش نکنید که تیم ملی ایران به بهترین تیم تاریخ هلند باخت . همانطور که گفتم نیمه اول هم که هلند عقب بازی می‌کرد و سراسر حمله نشده بود علتش این بود که شناخت زیادی از ما نداشت اما نیمه دوم می‌بینیم که ما حتی یک حمله خطرناک هم روی دروازه هلند نداشتیم.