ما درختی ریشه داریم می‌زنیم از نو جوانه

جوی همدلانه ایجاد شده بود تا حال مردم بهتر شود. برخی خودجوش کلیپ و موسیقی ساختند تا شاید فضای این روزها را تلطیف کند. در همان ایام ما هم برای تدارک هدیه‌ای برای مردم در قالب نماهنگ «شعر هستی» دست به‌کار شدیم. شعر را باران خوش اندام گفت و بهرام دهقانیار با آغوش باز ساخت موسیقی را پذیرفت؛ آهنگسازی که به اعتقاد من نابغه‌ای است که حق‌اش _ به‌خاطر پرهیز از جاه‌طلبی و خودخواهی _ ادا نشده است. آثار او در عین اینکه موسیقی فخیم است خاصیت بی‌نظیر ماندگاری و حک شدن در ذهن و روان مخاطب را دارد. آثاری همچون «خونه مادربزرگه»، «زیرگنبد کبود» و «قصه‌های تا به تا» تا «خانه سبز» و... هم به عالم خانواده‌ها نزدیک است و هم در برگیرنده فضای ذهنی کودک است. برای بخش خوانندگی در ابتدا از ۱۰ هنرمند دعوت به کار کردیم. به‌غیر از دو نفر همگی دعوت‌‌مان را قبول کردند و پای کار آمدند. از میان این هشت نفر اما دو نفر با وجود همراهی و همصدایی به بخش تصویربرداری نماهنگ نرسیدند.

حجت اشرف‌زاده اگر چه در نیشابور بود برایمان خواند و متأسفانه به تصویربرداری نرسید و قرار بر این شد که در نسخه‌های بعدی این کلیپ از صدای درخشانش استفاده کنیم. همین‌طور مسعود کرامتی که به‌دلیل یک سفر فوری از حضورش در نسخه اولیه این کلیپ محروم ماندیم. اما هانا کامکار، امید نعمتی از گروه پالت، ایلیا منفرد، بهزاد عمرانی از گروه بمرانی، برزو ارجمند و خانم پری زنگنه ۶ خواننده‌ دیگری بودند که دعوت ما را پذیرفتند و بدون هیچ چشمداشت یا شرط و الزامی پای کار آمدند. تعهد آنها به همکاری با این پروژه را هم پای احساس مسئولیت اجتماعی‌شان می‌گذارم و هم لطفی که به من دارند، بالاخره همه آنها به نوعی بچه‌های من محسوب می‌شوند و از من و بهرام دهقانیار خاطره دارند.

خیلی‌هایشان بعد از دو ماه به خاطر همکاری با این پروژه حاضر شدند از خانه خارج شوند و ریسک حضور در یک پروژه را بپذیرند. البته ما هم متعهدانه برای حفظ سلامتی‌شان تمام ضوابط بهداشتی را رعایت کردیم که بابت آن از همکاری سازمان آتش‌نشانی سپاسگزارم. همه امکانات بهداشتی در اختیار گروه قرار گرفت و حتی الامکان با حفظ فاصله اجتماعی موسیقی ضبط شد. برای بخش تصویری نماهنگ، علاوه‌بر بخش‌هایی که خودمان فیلمبرداری کردیم سازمان اوج، پایگاه مقاومت کربلا در چیذر و مرتضی آتش‌زمزم راش‌های لازم را در اختیارمان گذاشتند. خانه هنرمندان، شهرداری تهران و موزه موسیقی هم حمایت‌مان کردند. نماهنگ «شعر هستی» درباره خودباوری و امید به آینده است؛ در کنار هم ماندن برای فردایی بهتر. روزهای سخت و عجیبی را پشت سر گذاشتیم و به طور حتم یک کلیپ گنجایش آن را ندارد که از تمام تجربیاتمان در این روزها بگوییم.

هدف ما این بود که بگوییم این توانایی را داریم که از مشکلات عبور کنیم. و تلاش کردیم این حرف‌ را با زبان موسیقی بیان کنیم که پناهگاه خیلی‌هایمان در این ایام بود از کنسرت‌های آنلاین تا همخوانی مردم در بالکن‌ خانه‌های‌شان. زبان موسیقی اعجازآور است و همه ما را به هم وصل می‌کند. همنوایی در خواندن یک ترانه مشترک حس یکی بودن و همبستگی ایجاد می‌کند. موسیقی شاید کامل‌ترین زبان جهانی است که می‌تواند آدم‌ها را به هم نزدیک کند. امیدوارم این ترانه تأثیر خودش را بگذارد و کلیپ بعدی را با همراهی مردم در قالب دابسمش منتشر کنیم. هم‌آوایی حرکتی نمادین و سمبلیک از نشانه‌های اتکا به هم است؛ از اینکه ما با هم از این مرحله عبور خواهیم کرد.
این نماهنگ که من مشاوره و سرپرستی آن را بر عهده داشته‌ام به کارگردانی سهراب شاه‌محمدلو یک عیدی بود از طرف ما به تمام مردم ایران. برای من که تجربه بسیار جذابی بود؛ آنچنان که به این فکر افتاده‌ام با دعوت از همه همکارانم در این پروژه تئاتر موزیکال اجرا کنم.‌‌‌

*فیلمساز

منبع: ایران