یاد حسین هرگز از خاطر ما نمی‌رود

زمانی که ایشان معاون اقتصادی وزارت امور خارجه بود و مسئولیت ستاد روابط خارجه را برعهده داشت. ایشان هفتگی برای تنظیم روابط خارجی جلساتی برگزار می‌کرد که برای شرکت در این جلسات مسئولان بخش‌های مختلف کشور می‌آمدند و ایشان سازوکاری را هماهنگ می‌کرد که سیاست خارجی بتواند از ابزارهای اقتصادی استفاده و هماهنگ کار را دنبال کند. بخصوص در ایام جنگ که لازم بود این اهرم به‌کار گرفته شود، تا خدمتی به کشور بتوان کرد. کاظم‌پور اردبیلی کمک می‌کرد تا هم سیاست خارجی و هم اقتصاد که توأمان به‌عنوان دو بال دیپلماسی خارجی بود، اداره شود. با آن شوخ‌طبعی مختص خود، کاظم‌پور اردبیلی جلسات را دنبال و اداره می‌کرد. محبت و صمیمیتی که میان اعضا ایجاد کرده بود فراموش نشدنی است.

در دوران بعدی خدمت خود، سفیر ایران در ژاپن شد. یکی از نقاط درخشان خلاقیت ایشان اینکه اولین جلسه‌های «BTC» را که همان تهاتر کالا و نفت است راه‌اندازی کرد و جریانی را به راه انداخت که وام‌ها و منابع مالی برای اقتصاد کشور فراهم شود.
زمانی که کاظم‌پور اردبیلی، به‌عنوان نماینده ایران در اوپک حضور داشت بدون چشمداشتی، از حقوق ایران دفاع تمام‌قد و برای اعتلای نام ایران همشیه ایستادگی و تلاش می‌کرد.
البته متأسفانه ایشان با وجود وجهه جهانی خود و توانمندی‌هایش، نتوانست دبیرکل اوپک شود. درحالی که اگر در اوایل دهه ۷۰ هماهنگی بیشتری انجام می‌شد ایشان شانس بهتری برای دبیرکلی اوپک داشت.

از جفای روزگار اینکه اکنون ما یکی از بهترین سرمایه‌های انسانی کشور را از دست داده‌ایم. کاظم‌پور اردبیلی مرد عزیزی بود که حتی این اواخر با تمام مشکلات و شرایط خاص خود، بازهم دلنگران سلامتی دوستان بود و غصه دیگران را می‌خورد. حیف شد که چنین سرمایه ارزشمندی با چنین تجربه و اندوخته‌ای از میان ما رفت.
کاظم‌پور اردبیلی نقش مؤثری در اعتلای نام ایران در اوپک و سایر مجامع انرژی و در هر مقامی که برعهده گرفت، داشت.
به یاد دارم در سال ۱۳۶۲ اولین سفر خارجی کاری را باهم تجربه کردیم و در هیأتی همراه نخست‌وزیر وقت به کره شمالی رفتیم. در همان ابتدا هم دلسوزی ایشان برای اعتلای نام ایران قابل درک بود. آن زمان به او می‌گفتند: «شهید زنده» چراکه از حادثه تلخ هفتم‌تیر جان سالم به در برده بود.
در آن سفر عکسی یادگاری گرفتیم که «کیم ایل سونگ» رهبر کره‌شمالی نیز در آن عکس حضور داشت. همگی جوان بودیم و اکنون که به آن عکس نگاه می‌کنم، چه زود به انتهای راه رسیدیم. هرچند که این دوست همیشه شهید زنده بود و خداوند این شهید زنده را برای ما حفظ کرد تا بتواند در سال‌های بعد هم به این مرز و بوم خدمت و برای اعتلای نام ایران تلاش کند.

حالا از چهار دهه حضور در دولت، عمری برمن رفته است. دراین سال‌ها همکار کم نداشته‌ام. با وجود این اگر از شمار دوستان و همکارانم بخواهم چندین نفر را به‌عنوان نمادهای خدمت صادقانه و شرافت معرفی کنم، حسین یکی از آنهاست. روزگار جسم او را از ما گرفت. تنش در خاک به امانت است، اما یادش از خاطر ما پاک نمی‌شود. ان‌شاء‌الله به حق این ایامی که در آن هستیم، مشمول رحمت واسعه الهی شود. اجر زحماتش در عاقبت نصیبش و با سایر شهدایی که آن زمان در کنارشان بود، محشور شود و به خانواده‌اش که چنین گوهری را از دست داده‌اند، خداوند صبر عطا فرماید.

* مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران

منبع: ایران