در گفت‌وگو با پانا
حسین عسگری: مرگ مهیار فرزانه فاجعه بود؛ حوادث جاده‌ای خانواده‌ها را از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای دور می‌کند
اسکورت حداقل امکان برای دوچرخه‌سواری حرفه‌ای است
تهران (پانا - قهرمان سابق دوچرخه‌سواری جاده آسیا معتقد است با ادامه داشتن روند تصادف دوچرخه‌سواران جاده در تمرین، خانواده‌ها مانع از حضور فرزندانشان در این ورزش خواهند شد.
حسین عسگری در گفت‌وگو با پانا درباره وقوع اتفاقات جاده‌ای برای دوچرخه‌سواران ایران و درگذشت مهیار فرزانه دوچرخه‌سوار نوجوان ایران گفت: احتمال وقوع این حوادث برای تمام دوچرخه‌سواران حرفه‌ای که برای تمرین به جاده می‌روند وجود دارد. در کل دوچرخه‌سواری ورزش پرحادثه‌ای است، مخصوصاً در جادههای کشور ما که خیلی از رانندگان احتیاط و مراقبت‌های لازم را ندارند و جادههای خطرناکی داریم. حال در این بین ورزشکاری که محل سکونتش شهر شلوغی است برای تمرین مجبور است که به جادههای خلوت برود.
وی ادامه داد: ما باید تا جایی که امکان دارد خودمان به فکر خودمان باشیم و در انتخاب جاده دقت کنیم تا در آن تردد ماشین‌ها کم باشد که امنیتمان برقرار شود، هرچند آنجا هم به دور از حوادث نیست. برای دوچرخه‌سوارن حرفه‌ای حداقل امکانات را می‌توان اسکورت نام برد وگرنه جان‌مان را از دست می‌دهیم. خود من زمانی که در شهرستان خمین تمرین می‌کردم ۹۰ درصد مواقع تا جایی که امکانش بود حداقل یک موتورسوار همراه داشتم و خودم جاده‌هایی را در نظر می‌گرفتم که در آن تردد ماشین‌های سنگین کم باشد.
عسگری درباره نقش پلیس در ایجاد ایمنی برای دوچرخه‌سواران گفت: کنترل جاده کار شخص و ارگان خاص یا پلیس راهنمایی و رانندگی نیست، باید یک کار زیر بنایی در فرهنگ رانندگی صورت بگیرد. از طرف دیگر من فکر می‌کنم نیاز به زمان زیادی دارد تا بتوانیم جاده‌ای مختص دوچرخه‌سواری داشته باشیم. البته در این کار خوبی هم صورت گرفته است و در مسیر دور مجموعه ورزشی آزادی در تهران که روزهای پنجشنبه و جمعه دوچرخه‌سواران زیادی می‌توانند تمرین کنند، دوربین‌هایی کار گذاشته شده تا میزان سرعت و تخلف رانندگان کنترل شود. همین امر باعث می‌شود تا امنیت ورزشکاران حفظ شود و چه خوب که از این دست‌کارها بازهم انجام شود.
وی ادامه داد: اگر جادههای کم تردد از سوی دوچرخه‌سواران انتخاب شود و کیفیت آسفالت این جاده‌ها بیشتر شود دیگر نیاز نیست ورزشکاران برای تمرین، خطر جاده پرترافیک را به جان بخرند.
عسگری در پاسخ به آنکه آیا از دست دادن مهیار فرزانه منجر به ممانعت خانواده‌ها برای حضور حرفه‌ای فرزندانشان در دوچرخه‌سواری جاده نمی‌شود؟ گفت: صد در صد تأثیرگذار است، حوادث جاده‌ای خانواده‌ها را از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای دور می‌کند. این قبیل حوادث تصورش هم برای خانواده‌های ورزشکاران تلخ است و ذهن آن‌ها را درگیر می‌کند. برادر بزرگم که مشوق اصلی من در این ورزش بود، همیشه در ذهن و فکرش نگران من بود تا مبادا اتفاقی برایم پیش بیاید.
دوچرخه‌سوار المپیکی ایران که سابقه حضور در ۳ المپیک را دارد، افزود: مرگ مهیار فرزانه یک فاجعه بود و من به شخصه بابت این موضوع بسیار غمگین هستم. خانواده‌های ورزشکاران حرفه‌ای می‌خواهند با تشویق و حمایتشان فرزندان خود را به مسابقات ورزشی بفرستند تا باعث افتخار مملکت باشند اما دریغ از امنیتی که وجود ندارد و آن‌ها دچار این دست حوادث می‌شوند و به قیمت از دست دادن جانشان رقم می‌خورد. پس فرزندانشان را به سمت رشته‌های امن‌تر سوق می‌دهند.
عسگری در ادامه درباره تصمیمات اخیر فدراسیون دوچرخه‌سواری و عقد تفاهم‌نامه با پلیس گفت: ببینید تا آنجا که من از کشورهای دیگر یاد گرفته‌ام و تجربه‌هایی که کسب کردم هیچ‌کدام از قهرمان‌ها به این شکل نیستند که پلیس اسکرت‌شان کند. هر ورزشکار زیر نظر تیم خود با اسپانسرش به تمرین جاده‌ای می‌پردازند و حمایت می‌شوند. بعلاوه آنکه جادههای اروپایی و مسیرهای جاده کشورهای دیگر از امنیت برخوردار هست. بنابراین نمی‌توان تمام مسئولیت را بر گردن پلیس انداخت چون امکان آن را ندارد تا صد در صد در اختیار رکاب‌زنان باشد تا به ما کمک کند و همین‌طور نمی‌توان از فدراسیون توقع داشت که ماشین برای ۲۵ استان کرایه کند. ولی در کل با حرکت فدراسیون موافقم که مصوب شود دوچرخه‌سواران در جاده تحت حمایت پلیس راهنمایی و رانندگی قرار بگیرند.
وی ادامه داد: اما پلیس، مربی و ورزشکار و خانواده ورزشکار نیست که تعهد صد در صد نسبت به جانش داشته باشد، پلیس از کل مردم باید حفاظت کند و وظایف بسیاری برای انجام دارد. پلیس برای برگزاری مسابقات می‌تواند بگوید فلان جاده چند ساعت بسته و در اختیار شما قرار دارد. در مسابقات صد در صد پلیس مشارکت دارد. ولی فدراسیون نمی‌تواند برای تک‌تک استان‌ها پلیس هماهنگ کند فقط می‌تواند مصوبه کند که راهنمایی و رانندگی با رانندگانی که دوچرخه‌سواران را مورد اذیت قرار می‌دهند و رانندگانی که متخلف هستند برخورد کند و همین‌طور فدراسیون می‌تواند با ملزم کردن هیئت‌های هر استان اسکورت در اختیار ورزشکار حرفه‌ای قرار دهد.
قهرمان سابق دوچرخه‌سوای ایران افزود: البته برای این موضوع نیاز به اسکورت خاص که قیمت گزاف دارد، نیست. یک موتورسوار هم در مسیر همراه دوچرخه‌سوار باشد کفایت می‌کند. این نکته را هم در نظر داشته باشید تعداد این ورزشکاران حرفه‌ای رشته جاده در ایران انگشت‌شمار هستند. تعداد ورزشکاران حرفه‌ای این رشته کمتر از ۵۰ نفر است و این مبالغ هزینه‌ای نیست که بخواهد از جان ورزشکاران ملی‌پوش کشور با اهمیت‌تر باشد و کاملاً شدنی است. در کنار آن مصوبه‌ای که با راهنمایی و رانندگی هماهنگ شده برقراری امنیتشان به انجام برسد و نکته اصلی استان‌ها و شهرستان‌های آن استان هست که فدراسیون می‌تواند آن‌ها را ملزم کند که از ورزشکارش حمایت کند. این حداقل کاری هست که می‌تواند هر استان در حق این بچه‌ها داشته باشد خود من همه این‌ها را در این ۳۰ سالی که ورزش کردم تجربه کردم.
عسگری در پایان گفت: عبدالله آذری هم دوره‌ای خودم که عضو تیم ملی بود و از بهترین‌ها بود در سال ۷۱ در استان اصفهان در حین تمرین براثر سانحه تصادف جانش را از دست داد. می‌خواهم بگویم این مشکل از سال ۷۱ وجود دارد و تاکنون حل نشده است و بدیهی است که به خاطر نبود امنیت ورزشکاران به این رشته روی نیاورند.
ارسال دیدگاه