روایتی عجیب از روزهای دختر صخره‌نورد ایرانی برای رسیدن به المپیک

الناز رکابی در گفت‌وگو با پانا درباره سطح آمادگی جسمانی‌اش در شرایط کنونی و به تعویق افتادن برگزاری مسابقات المپیک توکیو گفت: مسابقات انتخابی المپیک که قرار بود در کشور برگزار شود لغو شده و از طرف فدراسیون جهانی اعلام شد که در پاییز برگزار خواهد شد. برای همین باید آمادگی‌ام را حفظ کنم. در شروع شیوع کرونا به منزل پدرم در زنجان رفتم و از آنجا که با ورزش های مکمل در ورزش سنگ‌نوردی نمی‌شود آمادگی را حفظ کرد و باید بر روی دیوار تمرین داشت.

وی ادامه داد: در منزل دستگاه‌های بدنسازی را که می‌توانستم نصب کنم، تعبیه کردم اما این دستگاه‌ها فقط روی بالا تنه ورزشکار اثر دارد و برای تمرینات پایین تنه مجبور بودم به باشگاه بروم. برای حل این مشکل از طریق نامه‌نگاری با تربیت بدنی زنجان خوشبختانه توانستم مجوز تمرین در باشگاه انقلاب زنجان که سالن اختصاصی سنگ‌نوردی دارد را دریافت کنم و در تعطیلات نوروز به مدت دو هفته همراه برادرم و یکی از شاگردانم که آنها هم قرار است در مسابقات انتخابی المپیک شرکت نمایند با رعایت اصول بهداشتی به تمرین می‌رفتیم.

رکابی افزود: در ادامه چون تمرینات اصلی من در تهران انجام می‌شود و یک باشگاه خانگی دارم، به تهران برگشتم و به صورت خصوصی به تمرینات ادامه می‌دهم.

ملی‌پوش صخره‌نوردی ایران در باره میزان شانس‌اش در انتخابی المپیک گفت: در سهمیه المپیک فقط یک نفر انتخاب می‌شود و این کار را سخت می‌کند. چون ما 6 نفر هستیم که هر 6 نفر شانسی برابر داریم. برای مسابقات انتخابی باید همزمان در سه رشته مختلف مهارت داشت و ما در هر رشته یک نفرمان خوب است و کسی که در هر سه رشته خوب باشد را نداریم.
وی ادامه داد: خوشبختانه من در لید و بلدرینگ نسبت به بقیه خوب هستم. احتمال بالایی داشت که جزو انتخابی‌ها باشم ولی شرایط درگیر شدن با گرفتن ویزا خیلی تاثیر منفی بر روحیه‌ام گذاشت و چون قبل از آن مسابقات سنگینی انجام داده بودم باعث شد بدنم رو به افت برود و نتوانستم نتیجه مطلوبم را بگیرم. ولی با این وجود فرصت را غنیمت میشمارم و تمام تلاشم را می‌کنم تا انتخاب بشوم و سهمیه را بگیرم اما برای این هدف واقعا نیاز هست تا اردو برگزار شود دیوار سرعت در اختیارم باشد و حتی اگر به خاطر هزینه نمی توانند به کشورهای دیگر بفرستند طراحی‌های نزدیک به روز جهان برایمان انجام دهند تا بتوانیم نتیجه خوب بگیریم.

رکابی در پاسخ به اینکه چرا در ماده سرعت ضعیف‌تر از آن دو رشته دیگر هستی؟ گفت: چون دیوار استاندارد نداریم. با همین بی امکاناتی جزو بهترین‌ها هستم ولی اگر دیوار استاندارد در تهران برایمان محیا می‌شد احتمال گرفتن سهمیه‌ام خیلی بالاتر بود و می‌توانستم بگویم صد‌در‌صد سهمیه می‌آوردم.

وی در ادامه درباره مراحل و مسیر رسیدن به سهمیه المپیک افزود: باید در سه رشته تخصصی سرعت، لید و بلدرینگ جزو بهترین‌های دنیا بود. سال گذشته در مسابقات جهانی در رشته بلدرینگ که تخصصم هست رتبه زیر 10 را آوردم و همین باعث شد تا بتوانم رنکینگ خوب برای حضور در مسابقات سهمیه المپیک در فرانسه کسب کنم و جزو 20 نفر اول دنیا باشم و نظر کمیته ملی و فدراسیون را جلب کنم.

رکابی ادامه داد: من می‌توانستم برای تمرین به اتریش بروم ولی حمایت مالی نشدم. مربی‌های بسیار خوبی در دنیا هستند؛ می‌توانستند خیلی برنامه ریزی شده برایم مربی بگیرند، همچنین برایم اردوی تیم ملی برگزار نشد. دیوار سرعت فقط در قزوین داریم حتی وقتی خودم درخواست دادم تا برای تمرین به قزوین بروم، هیچ هماهنگی انجام نشد و فدراسیون‌کوهنوردی تنها به من یک شماره داد و گفت خودت هماهنگ کن.

وی افزود: در قزوین فقط یک دیوار استاندارد هست ولی از آنجاکه من باید روزانه همزمان در سه رشته تمرین کنم، برای دو رشته دیگر باید برگردم تهران و این همه چیز را نابه‌سامان می‌کند. حداقل کاری که فدراسیون کوهنوردی می‌تواند برای سنگ‌نوردی انجام دهد اینست که این دیوار را به تهران بیاورند. در ایران باید در هر سه رشته خوب باشی تا بتوانی جزو نفرات اعزامی برای مسابقات قرار بگیری. خوشبختانه من تنها کسی هستم که در هر سه رشته تمرین می‌کنم امید دارم فدراسیون حمایت بیشتری از من داشته باشد تا به مسابقات بروم و سهمیه را کسب کنم.
رکابی در مورد اینکه چرا شاگرد دارد و 100% وقتش را به خودش اختصاص نمی‌دهد، گفت: چون نه حقوق می‌گیرم و نه اسپانسر دارم، پس مربیگری می‌کنم تا بتوانم بخشی از هزینه‌های سنگ‌نوردی را تامین کنم چون تمام هزینه‌های اعزام به مسابقات جهانی با خودم هست و فدراسیون فقط پول بلیط هواپیما را تقبل می‌کند و من از طریق مربیگری و جایزه‌هایی که می‌گیرم توانستم به جام جهانی بروم وگرنه نمی‌توانستم تا همین مرحله کسب سهمیه به جلو بروم. در حال حاضر شاگرد من نفر دوم ایران است و آینده بسیار خوبی دارد که از او نیز حمایتی نمی‌شود. که اگر از هر دو ما بیشتر حمایت شود آینده بهتری در این رشته ورزشی داشتیم.

رکابی درباره انتظارات بالایی که از او دارند و سخت‌تر شدن کارش گفت: از این طریق فشار روحی بالایی بر من وارد می‌شود و چون این مسابقات سنگین است و بدتر آنکه من تنها اعزام می‌شوم، مثلا در فرانسه کسی با من نبود که خیلی تاثیر منفی بر عملکردم داشت، نه می‎توانستم با کسی حرف بزنم و نه می‎توانستم خود را آنالیز کنم. اما از نگاه اجتماعی با تشویق هایی که از طرف مردم می‌شود انرژی بیشتری پیدا می‌کنم وقتی فکر می‎کنم این‎همه چشم امید به من بسته شده انگیزه‌ام بالاتر می‌رود و قویتر ادامه می‌دهم و دوست دارم که خوشحالشان کنم.

وی ادامه‌ داد: به تازگی از طرف فدراسیون قول‌هایی داده‌اند که امیدوارم انجام شود. کمیته ملی المپیک قول تخفیف در هزینه را برای تمرین در اتریش داده است که منتظر عملی شدن قولها هستم.

رکابی در پایان درباره سود و زیان تعویق المپیک تابستانی گفت: اول مسابقات آسیایی لغو شد و به ما خبر دادند که دو نفر طبق رنکینگ انتخاب می‌شوند که خیلی ناراحت کننده بود اما در ادامه شیوع جهانی کرونا کلا مسابقات جهانی کنسل شد و به این شکل برگزاری مسابقات انتخابی به پاییز موکول شد که برای ما خیلی خوب شد چون ما می‌توانیم تمرینات بیشتری داشته باشیم من تمرین سرعت نداشتم. در زمستان سال گذشته قزوین هوا خیلی سرد بود چون فضای تمرین باز است حالا که هوا خوب است بهتر تمرین می‌کنم.