روزِِ « حَوِّلْ حالَنا» در گردش تقویمها
عاطفه بزرگنیا*
امروز نخستین روز از نخستین ماه سالی جدید است. امروز آغاز فصلی نو از از دفتر روزگار است که از قضا با تجدید حیات طبیعت و برخاستن زمین از خواب زمستانی همزمان شده است. امروز نوروز دیگری از دفتر عمر ماست؛ امروز فروردین است و بهار است و نوروز است، اما همه این الفاظ زیبا و خوشآهنگ گاه چیزی جز ورق خوردن تقویم نیست. این نخستین روزِ تقویم گرچه سرشار از نمادهای تحول و تجدید حیات است، شاید برای من و تو چیزی جز گذر عمر نباشد.
![روزِِ « حَوِّلْ حالَنا» در گردش تقویمها](https://cdn.pana.ir/thumbnail/ZmJkYjITSqKM/gjzVaZ-S_20YtK6_oleWnZi7LTjceVfkf-tEjQhhSgVYJkTSbMZ4IZicyAcgRMj-WWFHy9iIp1lNx8-qtxRZcN02dEbH-ZTHazbVfW5mGZgsAIKXaKdntA,,/ZmJkYjITSqKM.jpg)
اهل هرجای ایران که باشیم، سال پرتلاطم و دشواری را در پشت سر گذاشتیم. چه ناگوار خبرها که ناگاه بر در خانههامان کوبید و چه فتنهها که از سقف سیاه این سال بر سرمان باریدن گرفت. هریک باری از دشواریها و ناگواریهای این سال بر دوش داشتیم، ولی امروز در این روز آغازین، این روز فروردین، سهم ما از تحول و نوشدن چیست؟ کجاست تحولی که هر سال بر سفرههای تحویلِ سال برای خود آرزو میکنیم؟ حال و سال مان دستخوش کدام تحول است و قلبِ و اندیشه و روزگار ما چه بهره از این «حوِّل حالنا»ی همه ساله برداشته است؟ در ورقخوردن دائمی تقویمها، در گذر پرشتاب زمان، در رسوب اندوه روزان و شبان، چه مایه از تغییر و دگرگونی نصیب جانِ ما شده است؟
خدا نکند این نوروز و نوروزها تنها ورقخوردنِ تقویم و گذران عمر عزیز باشد. خدا نکند سهم ما از تحول، تنها سپیدی مو و چینِ پیشانی باشد، خدا نکند گذر ۳۶۵ روز برای ما تنها گاهشماری از حوادث تلخ محیط پیرامونی باشد و مساحت درونی را در گذر زمان وانهاده باشیم.
امروز اول فروردین است. میتواند تنها روز اول از ۳۶۵ روز یک تقویم جدید باشد، میتواند روز نشستن کنار هفت سین و خواندن دعای هرساله باشد و میتواند نقطه آغاز یک تحول در حال و اندیشه ما باشد.
به امید «احسنالحال»!
بلبلی زار زار مینالید
بر فراق بهار وقت خزان
گفتم انده مبر که بازآید
روز نوروز و لاله و ریحان
گفت ترسم بقا وفا نکند
ورنه هر سال گل دمد بستان
روز بسیار و عید خواهد بود
تیر ماه و بهار و تابستان
تا که در منزل حیات بود
سال دیگر که در غریبستان
خاک چندان از آدمی بخورد
که شود خاک و آدمی یکسان
هردم از روزگار ما جزویست
که گذر میکند چو برق یمان
سعدی
* روزنامهنگار و خبرنگار حوزه آموزش و پرورش
ارسال دیدگاه