اگر مصلحت‌گرایی جای انضباط را بگیرد کنترل بیماری فوق العاده سخت می شود

سید محمد علوی متخصص بیماری های عفونی این دانشگاه در گفت وگو با پانا عنوان کرد: در کنترل بیماری‌ها حرف اول و آخر را دیسیپلین و انضباط می‌زند و عموما انسان‌ها از بیماری عفونی که به صورت ناگهانی و در بین جامعه به صورت اپیدمیک ظاهر شوند می‌ترسند.

علوی؛ با اشاره به بیماری اختلال تنفسی ناشی از کرونا ویروس بیان کرد: این بیماری عفونی منجر به دو حالت می شود. ما انواع بیماری‌های دستگاه تنفسی داریم و از آنها نمی ترسیم. اما از دو حالت آنها می ترسیم. به یک حالت آن(S.A.R.I) می‌گوییم که در فارسی به معنای عفونت حاد و شدید دستگاه تنفسی است.
در واقع عفونتی که هم حاد و هم شدید باشد دستگاه تنفسی را دچار مشکل می کند. دومین حالت آن شبیه آنفولانزاست. اما این پرسش مطرح است که چرا جامعۀ جهانی از آنفولانزا می ترسد؟ این موضوع تقریبا به نیمۀ اول قرن بیستم بر می‌گردد. جامعۀ جهانی پنجاه میلیون نفر را بر اثر یک موج آنفولانزا از دست داد. شما نگاه کنید، مرگی که بر اثر آنفولانزا در جهان رخ داد بیشتر از مجموع جنگ های جهانی اول و دوم بود.

او با اشاره به تاریخ و نحوه برخورد اروپاییان با طاعون ادامه داد: بعدتر در اسپانیا و در کل در اروپا به خانۀ طاعونیان می‌رفتند؛ آنها را علامت‌گذاری می‌کردند. سپس آن خانه را آتش می زدند. چون فکر می‌کردند حلول شیطان در بدن آنها ظاهر شده است. بر این اساس می‌توان گفت عموما انسان‌ها از بیماری عفونی که به صورت ناگهانی و در بین جامعه به صورت اپیدمیک ظاهر شود می‌ترسند.

رئیس مرکز بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور همچنین بیان کرد: بیماری کرونا یکسری ویژگی هایی دارد. ویژگی‌هایش این است که می تواند اولا طیف وسیعی از علائم بالینی را ایجاد کند. یعنی کسانی که دچار این بیماری می شوند بعضی از آن‌ها ممکن است بیماریشان خیلی خفیف باشد. حتی از سرماخوردگی ساده‌تر. بعضی ها ممکن است بیماریشان متوسط باشد. بعضی ها هم ممکن است عفونت شدیدی ایجاد کند که حتما نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. گونه ای دیگر ممکن است کلینیکال و بحرانی باشد که دراین مورد مجبور می شوند در آی سی یو(I.C.U) و در ایزوله تنفسی آنها را بستری کنند.

این متخصص بیماری‌های عفونی در ادامه توضیح داد: زمانی که درصدها را بررسی می‌کنیم بیش از ۸۰ درصد مبتلایان دچار ویروس خفیفند و هیچ مشکلی ندارند. حدود ۱۷ الی ۱۸ درصد آنها شدیدند و باید بستری شوند. حدود ۳ الی ۴ درصد هم در آی سی یو بستری می شوند. بنابراین درصد کمی از بیماران دچار فرم شدید بیماری می شوند.

علوی تاکید کرد: ولی نباید فراموش کنیم حتی از آن درصد هم ممکن است کمتر باشد. وقتی یک بیماری می تواند با سرعت وسیعی در تودۀ عظیمی از مردم دست به دست بگردد و افراد زیادی را درگیر کند حتی اگر موارد مرگش نیز کم باشد؛ می تواند برای مردم قابل توجه باشد. بخاطر اینکه ما درصدها را در نظر می‌گیریم.

علوی اظهار کرد: شما در نظر بگیرید یک بیماری داریم مثل بیماری هاری. کسی که بیماری هاری بگیرد صددرصد می‌میرد. یعنی صددرصد کشنده است. ولی در جمعیت ۸۰میلیونی ایران ممکن است در طول سال ۱۰ مورد این اتفاق بیفتد. در واقع فراوانی آن کم است. زمانی که رقم آن را در ۱۰درصد ضرب کنید عدد خاصی نمی شود؛ اما چنانچه پنجاه میلیون نفر درگیر آن شوند و آن را در ۲ درصد مرگومیر ضرب کنیم عدد خیلی بالایی می شود.بنابر این به این دلیل است که جامعۀ جهانی از عفونت کرونا ویروس نگران است و حق دارد نگران باشد. وقتی که همۀ مردم در معرض خطر قرار بگیرند برای مردم و مسئولین و برای مردمی که مثل شما اصحاب رسانه هستند و به فکر سلامتی مردم هستید جالب توجه می شود که چرا این اتفاق می افتد.

تجربه تاریخی برخورد با بیماری‌های عفونی در اروپا

این استاد دانشگاه در پاسخ به این پرسش که چرا جامعۀ جهانی از این بیماری در هراس است افزود: این نیز برمی گردد به تاریخچۀ بیماری های عفونی. شما ببینید بیماری های عفونی می توانند امپراطوری ها را در هم بشکنند. حتما شما تاریخ را خواندید. می دانید که در قدیم مصر یکی از ایالات روم بوده است. یک امپراطور روم که سزار بود؛ سردار بزرگ و معروفی به اسم مارک آنتونی یا مارکوس آنتونیوس داشت.

زمانی که او لشکر کشی می کند تا ملکۀ کلئوپاترا را شکست بدهد در صحرای سینا زمین‌گیر می شود. پزشک معروف مصری به نام سینوهه در این خصوص نوشته است: تعداد زیادی از سربازان روم بر اثر اسهال از بین رفتند. آن اسهال همان التوریاسی است. بعد ها اسمش را الطور گذاشتند. چون در سرزمین سینا یک منطقه ای به نام طور بود که قرآن نیز از آن نام برده‌است. یک ال برای آن گذاشتند و الطور شد. همان بیماری وبا که در بعضی جاها به نام وبای کلاسیک نامیده می‌شود؛ ولی در برخی مناطق از دنیا به آن الطور می‌گویند.

علوی با اشاره به رخدادهای تاریخی در خصوص بیماری های عفونی توضیح داد: مورد بعدی امپراطوری فرانسه‌ بود. وقتی در روسیه شکست خورد همه آن را به حساب سرما گذاشتند. در حالی که سربازهای ناپلئون در صحرای یخ زدۀ سیبری در اثر بیماری هایی مثل تیفوس و وبا فوت کردند یا هیتلر در جنگ جهانی دوم نیز همان اتفاق برایش افتاد.

این پزشک متخصص ادامه داد: یک نفر حرف خوبی می زد. می‌گفت شما تعداد تلفات ایران در سال در اثر تصادفات را در نظر بگیرید. تعدادشان بسیار زیاد است ولی کسی از آن نمی ترسد. می گویند تصادف است. ولی الآن این بیماری آمده است در یک جمعیت ۸۲ میلیون نفری. ۳۴ نفر هم تاکنون طبق آمار گفته شده فوت کرده‌اند اما همه می ترسیم و حق داریم که بترسیم چون می‌گوییم این مرگ به همه تسری و انتشار پیدا می‌کند.

سازمان جهانی بهداشت در خصوص بازگشت بیماری‌های عفونی هشدار داده‌ بود

وی گفت: این را در نظر بگیریم چند سال قبل‌تر سازمان جهانی بهداشت درباره بیماری های نوپدید و بیماری های باز پدید هشدار داد و به جامعۀ جهانی گفت مواظب باشید بیماری‌های عفونی در حال برگشت هستند. البته کسی به این هشدار توجهی نکرد. هیچ مسئول کشوری دغدغه ای به خود راه نداد. گذشت تا اینکه یک دفعه سر و صدایی پیچید که یک بیماری پیدا شده به نام ابولا و بیمارانش را می کشد.

علوی در خصوص منشا مکانی این بیماری گفت: این بیماری در کشور زئیر و کنگو در قاره آفریقا اتفاق افتاد. خوشبختانه آن بیماری توسط حشره ای منتقل می‌شد و چون این حشره فقط توی آفریقا بود به جاهای دیگر سرایت پیدا نکرد. چون مردم چندان نگران نشدند.

ولی گذشت تا اینکه یک دفعه سارس(S.A.R.S) اتفاق افتاد. سارس که آغاز شد در چین همه گفتند مشکلی نیست؛ ولی دیدند که از سوی یک پزشک چینی سارس به همۀ دنیا منتشر شد و دنیا ضربه بزرگی از سارس دید. پس از آن مرس (M.E.R.S)اتفاق افتاد. مرس در شبه جزیرۀ عربستان بود و خود من سه دوره از طرف وزارت بهداشت بین حاجی هایی که آن جا بودند رفتم و واقعا نگرانی و ترس بین آنها به وجود آمد. زیرا مرگ و میر بالایی داشت. حالا باید بگویم که چگونه مرس در کره جنوبی شایع شد؟ اتفاقی که برای کره جنوبی افتاد این بود که یک بازرگان اهل کره جنوبی بعد از عربستان و اقامت در امارات به کره جنوبی برگشت بیماری را با خودش آورد صدها نفر در کره جنوبی مبتلا شدند و مرگ و میر رخ داد و مراکز بهداشتی و درمانی و مراکز آموزشی تعطیل شدند. این موضوع درس بزرگی به ما یاد داد . اینکه این بیماری ها به شدت قابل گسترش هستند و ممکن است عامل اصلی گسترش آنها یک فرد مثل من و شما باشیم. چون این بازرگان کره جنوبی دوست نداشت که کشورش را مبتلا کند. شاید هم خودش خبر نداشت که آلوده است.

این اتفاق گذشت تا اینکه جریان آنفولانزا رخ داد. همین آنفولانزایی که ما الان در پیک (peak) دومش هستیم. پیک اول آن در پاییز بود. پیک دوم یک مقدار فروکش کرد. بعد قسمت دومش با آنفولانزای نوع (B.FLU) ادامه پیدا کرد که همۀ ما درگیر این قضیۀ آنفولانزای B بودیم. فکر می کردیم این بیمارانی که ما داریم همه آنفولانزای B هستند؛ اما این ویروسی که در چین بود و به سی و پنج کشور منتقل شده و در کشور ما نیز وارد شده است و ما خودمان خبر نداشته ایم زمانی خودنمایی کرد که این موارد بعد از مرگ دو موردی که اولین بار در قم اتفاق افتاد مطرح شد. بعد آزمایشها را با کیت های جدید که سازمان جهانی بهداشت به ما داد انجام دادیم دیدیم مثبت در آمد. بنابراین این بیماری های (عفونی) عموما بیماری هایی هستند که جامعۀ جهانی حق دارد که از آنها بترسد.

علوی به تاب آوری و پیشگیری هم گریزی زد و افزود: البته یادمان باشد ترس زمانی خوب است که ما را از اقدام به کارهای مفید باز نگه ندارد. نه اینکه یک دفعه احساسی عمل بکنیم و با ترس و لرز و ندانم کاری اقدامی انجام دهیم که مشکل ایجاد شود. ما همیشه می گوییم خوف و رجا. خوف یعنی می ترسیم که کار درستی را انجام دهیم و امیدواری در مردم ایجاد بکنیم یا ما می توانیم علیه این بیماری کاری بکینم و بیماری را به زانو در بیاوریم.

این فوق تخصص بیماری‌های عفونی علت ترس جامعه جهانی را این گونه تشریح کرد: علت ترس جامعۀ جهانی بخاطر این است که ماهیت بیماری های عفونی ماهیت نامناسبی هستند. از خصوصیات این ویروس باید بگویم رفتارش غیرقابل پیش‌بینی است.

علوی تصریح کرد: من خیلی صادقانه برایتان بگویم. بعضی ها از من سوال می کنند: هوا در حال گرم شدن است. اگر هوا گرم شد آیا ویروس توانایی‌اش را از دست می دهد؟ می گفتیم شاید ولی یک مقاله ای را می خواندم که می گفت: نه. شواهد امر این است که این ویروس در مقابل فصل گرما آنچنان که ما فکر می کنیم ممکن است توانایی‌اش را از دست ندهد. بنابراین لازم است بیهوده در خودمان امیدواری ایجاد نکنیم. حالا دست روی دست بگذاریم تا فصل گرما برسد. آن وقت شاید فایده‌ای هم نداشته باشد. من معتقدم این بیماری خود به خود از بین می رود. از نظر علمی انتظار می رود که اگر گرما شروع شود ویروس ها مقابل گرما حساسند و از بین می روند؛ ولی آمدیم و این ویروس جدید رفتار های عجیبی را از خود نشان داد.

این متخصص ادامه داد: یکی از رفتار های عجیبی که این ویروس دارد این است که ویروس ذلیلی است و در اثر حرارت زود از بین می رود. مثلا ویروس ایدز اگر روی محیط بماند سه چهار ساعته از بین می رود و می میرد یا غیرفعال می شود. قوی ترین آنها تاکنون هپاتیت B بوده است که یک روز ماندگاری دارد. الان این ویروس ۹ ساعت روی سطوح می ماند. بنابراین وقتی که روی سطوح بماند و آلوده کننده باشد؛ می تواند به‌عنوان منبع آلوذگی دست همه را آلوده کند. وقتی دست ها آلوده شود دهان و صورت هم می‌تواند آلوده شود. عده ای خوشحالند که ماسک می زنند در حالی که عامل بیماری از طریق هوا منتقل نمی شود و از طریق سطوحی بوده که آلوده شده اند. بنابراین باید بدانیم که دانایی‌های ما در مقابل این ویروس فعلا ناچیز است. آنچه که ما از این ویروس اطلاع داریم و توصیه می کنیم بر اساس اطلاعاتی است که کشور چین منتشر کرده است. پس ممکن است این ویروس در کشور ما طور دیگری رفتار کند. ویروس؛ دو دوتا چهارتا نیست، ریاضی نیست که ما بگوییم دو ضرب در دو همیشه چهار می شود. ویروس علم تجربی است که ممکن است مرتب تغییر ماهیت دهد. ویروس‌ها یک توانایی عجیبی دارند. دو پدیده در آنها اتفاق می افتد به نام دریفت(DRIFT) و شیفت(SHIFT). دریفت یعنی تغییرات جزئی و شیفت یعنی تغییرات عمده. گاهی اوقات این ویروس به چیزی که ما فکرش را نمی کردیم تبدیل می شود. مثلا چرا ما هر سال باید واکسن آنفولانزا بزنیم در حالی که یک بار در عمرمان واکسن سرخک می زنیم؟ سرخک زیاد تغییر پیدا نمی کند ولی آنفولانزا هر سال خودش را تغییر می دهد بخاطر این است که هر سال باید واکسن جدیدی بزنیم. یک سال اچ ۱ ان ی۱ یک سال اکس ان ۲ است یک سال بی ۱؛ سال بعد طور دیگری است. بنابراین اینها توانایی های عجیب و غریبی در فرار از سیستم ایمنی ما دارند.
علوی در ادامه گفت: باید مبنا را بر این بگذاریم و بدانیم که این ویروس در چرخۀ طبیعت ما وجود دارد و در مقابل آن اقدامات متناسب را انجام دهیم.

دکتر علوی یادآوری کرد: این ویروس فعلا درمان خاصی ندارد. ویروس ها عموما درمانشان درمان علامتی است یعنی اگر تب دارد تبش را پایین بیاوریم. اگر سرفه می کند سرفه اش را مهار کنیم. اگر اکسیژنش کم است اکسیژن به او بدهیم. اما دارویی که بتوانیم به فرد مبتلا بدهیم و آن ویروس را بکشد در اختیار نداریم. چینی ها روش های مختلفی را برای خودشان انجام دادند. درمان کردند؛ به نتایجی رسیدند و برخی از آن ها را منتشر کردند. اما سازمان بهداشت جهانی داروی خاصی را برای درمان آن فعلا ارائه نداده و هرکس بر اساس سلیقه اش آن را درمان می کند. ولی ما دست بسته هم نیستیم. اقدام مهمی که می توانیم برای این بیماران انجام دهیم پیشگیری است. همیشه می گوییم پیشگیری بهتر از درمان است. بنابراین باید تمام توان و سعی خودمان را در پیشگیری انجام دهیم. خوشبختانه دست ما برای پیشگیری باز است و با اقداماتی که می توانیم انجام دهیم این پیشگیری میسر خواهد شد.

وی گفت: الان ما می گوییم بیشترین اثر را در پیشگیری از این بیماری شستن دست ها با آب و صابون دارد ولی انصافا چقدر ما خودمان به آن عمل می کنیم؟ وقتی وارد خانه می شویم قبل از اینکه سراغ یخچال برویم و قبل از اینکه سر سفره بشینیم و قبل از اینکه نوه یا بچه مان را در آغوش بگیریم قبل از اینکه وارد ساختمان بشویم دستهایمان را با آب و صابون بشوییم. گاهی اوقات یادمان می رود. بعد موقعی که می خواهیم سر سفره بشینیم فکر می کنیم که فقط برای قبل از غذا خوردن است که باید دستمان را بشوییم. در این شرایط باید شستن دست ها با آب و صابون ملکۀ ذهنمان شود. روزی چندبار دستمان را بشوییم. این کار بسیار بسیار مفیدی است که می تواند موثر واقع شود. از آن سو دومین اقدام ضدعفونی کردن سطوح است. خوشبختانه شهرداری بعد از اینکه این بیماری اتفاق افتاد به این فکر افتاد که مترو ها را تمیز کند، صندلی های اتوبوس ها را ضدعفونی کند که این اقدامی کاملا خوب و گند زدایی کردن محیط است. بخاطر اینکه این ویروس ۹ ساعت روی سطوح زنده می ماند. بنابراین این اقداماتی که انجام می گیرد اقدام فوری پاک کردن محیط از آلودگی با ویروس است.

منابع آلودگی را محدود کنیم

این استاد دانشگاه افزود: منابع آلودگی ما کسانی هستند که علائم بیماری تنفسی دارند. شاید اینهایی که علامت بیماری تنفسی دارند کرونا داشته باشند. بنابراین اینها باید ترشحات بدنشان را کنترل کنند که جلوی انتشار عفونت را در محیط بگیرند آن که گفتیم و بارها گفتیم رعایت آداب سرفه است. یک مسیله ساده. وقتی سرفه می‌کنیم اگر دستمان را جلوی دهنمان نگیریم هرکس دست آن فرد را بگیرد آلوده می شود. این دست آلوده را به میز و وسایل و دوستش می زند. همۀ این ها را به ما منتقل می کند. پس از دستمال کاغذی استفاده کنیم که وقتی آلوده شد توی کیسۀ پلاستیک بگذاریم و آن را در ظرف زباله که در دارد بیندازیم.

علوی با ارایه راهکارهایی عنوان کرد: هر وقت می خواهیم سرفه کنیم آرنجمان را خم می کنیم و سرفه می کنیم. بعد از آن لباسمان را در اولین فرصت ممکن تمیز کنیم. اگر ماسک طبی نداریم باز هم در اینجا به صورت محدود می توانیم از این ماسک های کاغذی استفاده کنیم. ولی این را بگویم این فقط و فقط برای کسانی است که علائم تنفسی دارند و ما می خواهیم جلوی ترشحات را بگیریم. در غیر این‌صورت ماسک هیچ نقشی در پیشگیری از بیماری برای آدم سالم ندارد.

این متخصص بیماری های عفونی در ادامه گفت: موضوع دیگر اینکه باید تمام کسانی که از مناطق آلوده وارد کشور، استان یا شهرمان شدند وضع آنها را پیگیری کرده و پیدایشان بکنیم تا بررسی کنیم که آیا ابتلا به ویروس هستند یا خیر. اگر علامتی داشتند به بیمارستان هدایتشان کنیم. اگر هم علامت ندارند تا چهارده روز تحت نظرشان بگیریم که ببینیم علامت بیماری در آنها ایجاد می شود یا خیر.

علوی با اشاره به فرارسیدن تعطیلات نوروزی و افزایش دید و بازدید ها هم تاکید کرد: الان تعطیلات عید در حال نزدیک شدن است. خیلی از خانواده ها هستند که بچه هایشان در قم درس می خوانند یا دانشجو هستند یا طلبه یا کارمند که می خواهند برگردند و وارد ایام عید شوند. این نیز معضلی است برای ما. وقتی این افراد وارد شهرهای مختلف شدند؛ باید دو هفنۀ اول در یک جایی قرنطینه شوند. بعد وارد خانوادهایشان شوند یا به آن ها بگویند ایام عید نیایید همان جا بمانید تا این شرایط بهبود پیدا کند.

یکی دیگر از کارهایی که ما باید انجام دهیم پیدا کردن بیماران و بستری کردن آنها در بیمارستان هاست. هیچ جای دنیا احتمال نمی دهند همۀ بیماران بدون علامتند یا حتما باید در بیمارستان بستری شوند؛ بنابراین بیماران شدید را انتخاب کرده و در بیمارستان بستری می کنند. بیمارانی که وضع آنها خفیف است درمان خانگی می‌شوند. اما در شرایط خاصی ما حق نداریم بیمار را به خانه بفرستیم که او هم نسبت به حال خود بی توجهی کند و از خانه بیرون برود. به خانه دوست و آشناهایش یا به باشگاه برود. یا در جلساتی شرکت کند تا بیماری را به جامعه ببرد و پخش کند. در واقع هر فرد باید به اندازه ای آگاهی‌اش بالا برود تا وقتی که به او می گویند به خانه برو، از خانه بیرون نیاید. درمانش را در خانه انجام دهد. اگر از خانه بیرون برود به هدف قرنطینه در خانه و پیشگیری از ابتلای دیگران نخواهیم رسید.
این متخصص در پاسخ به اینکه آیا دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور و دانشگاه های معین دیگر که در استان خوزستان وجود دارند،این اقدامات را انجام می‌دهند یا خیر بیان کرد: من با قاطعیت می توانم بگویم همکاران ما در بهداشت در حد توانشان این کار را کرده اند؛ اما نمی خواهم بگویم کامل و درست کار آموزش و شناسایی مبتلایان را انجام داده اند. هیچ کار ما بی نقص نیست. به عنوان مثال؛ یکی از دوستان گفت: از هواپیما که به فرودگاه آمدم، هیچکس نبود که مرا کنترل کند. این نقص است. ما گفتیم که در مبادی ورودی؛ چه دریایی چه زمینی و چه مبادی هوایی باید حتما تیمی مستقر شود و افرادی که وارد منطقه می‌شوند را از نظر بیماری چک کنند. ما این ابزار را داریم و ابزارش مراقبت سندرومیک است. یک دستگاهی بگذاریم و ببینیم که آیا مسافر تب دارد یا خیر. از آن سو بررسی کنیم که سرفه می کند یا خیر. الان شهر قم به‌دلیل شیوع اولیه این بیماری برای ما یک منبع آلودگی است. کسانی که از آنجا وارد شهرها و استان‌های مختلف می‌شوند می توانند آلودگی را با خودشان ببرند. مثلا قطار در ایستگاه قم می ایستد. مردم پیاده می شوند و نمازشان را می خوانند و سوهان می خرند. سپس برمی گردند. بنابراین می توانند خیلی راحت عفونت را انتقال بدهند. همه اتوبوس های بین راهی در قم می ایستند. بنابراین این را هم باید حتما رعایت کنیم. ما هشدارهای لازم را داده‌ایم ولی متاسفانه این کار از نظر عملیاتی خیلی سخت است که همه اتوبوس ها،همه مسافران، همۀ اتومبیل هایی که به آنجا می روند را کنترل کینم یا به آنها بگوییم که آنجا نایستند. این خود مردم هستند که باید همراهی کنند.

درس‌هایی که از چین گرفتیم

این فوق تخصص بیماریهای عفونی با یادآوری تجربه هایی که چین در برخورد با کنترل این بیماری در اختیار ما قرار داد بیان کرد: درسی که ما از چین یاد گرفتیم، اسن است که چین یک کشور منضبط و قانونمدار است و در این زمینه کاری کرد که هیچ کشور دیگری نمی تواند آن را انجام دهد. ۶۰ میلیون نفر را قرنطینه کرد. ما حتی یک شهر را نمی توانیم قرنطینه کنیم؛ اما آنها شصت میلیون نفر را قرنطینه کردند و وقتی به مردم گفتند در خانه بمانید، در خانه ماندند و بیرون نیامدند. هنگامی که می خواهند با یکدیگر احوالپرسی کنند، به تراس خانه‌هایشان می آیند و از راه دور سلام و علیک می کنند و می روند.

در کنترل بیماری ها حرف اول و آخر را دیسیپلین و انضباط می‌زند

او تاکید کرد: بنابراین در مبارزه با بیماری ها و در کنترل آنها حرف اول و آخر را دیسیپلین و انضباط می‌زند. اگر انضباط و دیسیپلین نباشد و مصلحت گرایی جای انضباط را بگیرد کنترل بیماری فوق العاده سخت می شود. در این زمینۀ اقدامات لازم باید به اجرا در بیاید که شامل اطلاع رسانی از طریق بیلبوردها، از طریق ارگان ها به کارمندان و مجموعه خود است که آموزش‌های لازم را ارایه کنند. به هر حال اطلاع رسانی در حد وسع و در حد مقدورات انجام شده ولی من نمی خواهم بگویم که همه چیز به خوبی انجام گرفته است. بلکه این را باید مسئولین مربوطه بگویند. به نظر می‌رسد مجموعه بهداشت و درمان کارهای خود را انجام داده اند اما تا چه اندازه اقدامات مناسبی انجام گرفته باید مسئولین گزارش خود را ارایه کنند.
علوی در بخش پایانی این برنامهدر پاسخ به این پرسش که شاخص های اصلی سازمان بهداشت جهانی در خصوص کنترل و مدیریت این بیماری چه مواردی است و آیا ما با آنها هماهنگ هستیم؟ گفت: ما هیچ کاری را بدون دستور العمل سازمان جهانی بهداشت انجام نمی دهیم. یعنی نمی توانیم انجام دهیم. ما عضو سازمان جهانی بهداشت یا (W.H.O) هستیم و موظفیم در مورد بیماریی هایی که جزء مقررات بین المللی یا (I.H.R) است طبق قانون عمل کنیم. در واقع این مقررات بین المللی است. همۀ کشورها از هر ایده و مرام و هر حکومتی باید این مقررات را رعایت کنند. در اینجا باید تاکید کنم اقدامات مراقبتی ما بر اساس شاخص‌های مراقبتی است که سازمان جهانی بهداشت ارائه کرده است. اول تعریف مورد بیماری است که ما بر اساس آن منطبق بودیم که الان بعد از اتفاقی که در قم افتاد نمی گوییم کرونا از قم یا از ووهان چین آمده. بلکه هر کس که این علائم را دارد دیگر آن شرط اپیدمی لوژیکش را برداشتیم. در واقع طبق مصوبات سازمان جهانی بهداشت باید کسانی که مبتلا به ویروس شده‌اند را در بیمارستان بستری و به مدت دو هفته قرنطینه کنیم.

محمدشاهرخ نسب