خط باریک قرمز با مستندهای کلاسیک تفاوت دارد

به گزارش ستاد خبری «تا جشنواره ۳۸»، در روز نخست ویژه برنامه «تا جشنواره ۳۸» با اجرای محمود گبرلو، قسمت دوم به معرفی مستند «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست اختصاص یافت.

فرزاد خوشدست در توضیح عنوان تازه ترین مستند خود بیان کرد: نام فیلمم یک تشابه نسبی با یک فیلم خارجی دارد و پذیرش این موضوع برای من سخت بود. البته ترجمه انگلیسی فیلم تفاوت دارد و ضمن اینکه شخصا معتقدم صحیح نیست تشابه اسمی بین هیچ فیلمی وجود داشته باشد اما این نام از دل فیلم بیرون آمد و ترجیح دادیم به تشابه توجهی نداشته باشیم.

وی توضیح داد: من سال ۹۴ فیلمی ساختم در زندان زنان به نام «زنی که نام ندارد» که در فستیوال های زیادی نمایش داده شد در آن اثر با خانمی مواجه شدم که از ۱۳ سالگی در زندان بود و آن زمان ۳۱ سال داشت. او به خاطر جرمی که مرتکب شد ابتدا به کانون می‌رود و بعد زندان رجایی شهر و سپس به زندان قرچک ورامین منتقل می‌شود. روزی که با او خداحافظی می‌کردم به من گفت کاش کارتان چند روز بیشتر طول بکشد پرسیدم چرا؟ گفت چون در این روزها قرص آرامبخش نمی‌خورم و راحت می خوابم.

خوشدست گفت: عباس کیارستمی که در مقام مشاور کارگردان کنار من حضور داشت پس از شنیدن این موضوع گفت پس این کار را ادامه بده و اگر فکر می‌کنی فیلمت در روند تولید باعث می شود فضای تنگ و تاریک حبس برای‌شان امیدبخش شود دست از کار نکش. این سخن انگیزه ای شد و من رفتم تا با بچه های زیر ۱۸ سال یک پروژه آزمایشی را انجام دهیم و ببینیم نتیجه دارد یا نه و خوشبختانه نتیجه شگرفی رخ داد. «خط باریک قرمز» به استناد نقدهایی که تاکنون دیده ام فیلم ۸۸ دقیقه ای پر ضربآهنگ و خوش ریتمی است. من از سال ۹۴ تحقیق و پژوهش را در کانون اصلاح و تربیت شروع کردم و تحقیقات به من کمک کرد کار متوقف نشود.

وی ادامه داد: این کار با مستندهای کلاسیک تفاوت داشت و بخش هایی چون گریم، طراحی لباس و ... همه از عوامل حرفه ای سینما انتخاب شده بودند. از نظر هزینه هم با بودجه کار سینمایی برابری می‌کرد. به خصوص که بازیگران حرفه ای از جمله هنگامه قاضیانی و فرهاد اصلانی حضور داشتند با این تفاوت که باید نقش خودشان را بازی می‌کردند.

این کارگردان با اشاره به این که یک مشاور در گروه نمایش و یک مشاور در گروه روانشناسی داشته در پاسخ به اینکه چقدر از همنشینی با عباس کیارستمی تاثیر گرفته است، گفت: نمی‌توان جهان آدم‌ها را به هم شبیه دانست و از طرفی تاثیرات را کتمان کرد. هر انسانی یک جور به دنیا نگاه می‌کند اما معاشرت من با عباس کیارستمی کم نبود و نمی‌توانم بگویم که بی تاثیر از نگاهش هستم.

وی همچنین بیان کرد: ما در کشوری هستیم که متاسفانه آمار جرم بالاست. این فیلم هم برای موضوعی مرتبط با جرم پیشنهاد می‌دهد که آن را عملی می‌کند و جواب هم می‌گیرد. مخاطبش اگرچه در آخر مسئولان را مخاطب قرار می دهد اما روی سخنش با همه مردم است. در نتیجه این کار، نگاهم به آدمی که مجرم است تغییر کرد. اساسا اینکه پیام را برای چه دلیلی می‌خواهم روایت کنم برایم مهم‌تر از این است که بخواهم با فرم بازی کنم. در واقع تاثیرگذاری اثرم در جامعه اولویت پیدا کرده است و حتی اگر یک نفر هم نگاهش با فیلم من عوض شود برایم غنیمت است و انگار که به هدف رسیده ام.

وی همچنین با توضیح قصه اثر گفت: فیلم با قصه ای که در ذهن من بود منطبق شد که برای خودم هم جالب بود. من سینمای مستند را ناظر صرف نمی‌بینم و معتقدم کارگردان باید پتکی به جهان واقعیت بزند. آن مستندی که فقط روایت می کند به نظر من گزارش تصویری است. من هنوز با این فیلم حرف هایم را نزدم و تا زمانی که اکران عمومی نشود نمی‌توان درباره اش بیشتر صحبت کرد.

وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور فیلم در جشنواره فجر، درباره تولید فیلم گفت: تدوین این کار ۵ ماه طول کشید و فیلمبرداری آن در جشنواره سینما حقیقت جایزه گرفت که می توانم بگویم برای همکاران، یک کلاس درس است. امیدوارم این فیلم بتواند مخاطب را درگیر کند.

ویژه برنامه «تا جشنواره» تا سه شنبه ۸ بهمن از ساعت ۱۴ تا ۲۰:۳۰ در مرکز همایش های برج میلاد در حال برگزاری است.

این برنامه به صورت زنده از تلویزیون تعاملی تیوا tva.ir پخش می‌شود و ویدیوی هر برنامه نیز در سایت آپارات منتشر می‌شود.