در پانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر چه گذشت

پانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر به دبیری عزت الله ضرغامی معاون سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بهمن سال ۱۳۷۵ برگزار شد.

فیلم‌ها

بچه های آسمان (مجید مجیدی)، روزی که خواستگار آمد (فریال بهزاد)، سرزمین خورشید (احمدرضا درویش)، سلطان (مسعود کیمیایی)، شب روباه (همایون اسعدیان)، طوفان (محمد بزرگ نیا)، عقرب ( بهروز افخمی)، لیلا (داریوش مهرجویی)، مسافر جنوب (پرویز شهبازی)، معجزه خنده (یدالله صمدی) و هتل کارتن (سیروس الوند) مهم‌ترین فیلم‌های جشنواره پانزدهم بودند.

برگزیدگان

سیمرغ بلورین بهترین فیلم به فیلم « بچه های آسمان» ساخته مجید مجیدی رسید. مجیدی دوره قبل نیز با فیلم «پدر» برنده همین جایزه شده بود. سیمرغ بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه نیز به مجیدی رسید.

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد به ابوالفضل پورعرب (مردی شبیه باران) رسید و گلچهره سجادیه (سرزمین خورشید) نیز برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد.

امین تارخ (ماه و خورشید) و جمیله شیخی (لیلا) برنده سیمرغ نقش مکمل شدند. بابک بیات برای آهنگسازی دو فیلم «سرزمین خورشید» و «مردی شبیه باران» برنده سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن شد.

پرکارترین‌ها

در این دوره ۲ کارگردان دو فیلمه در جشنواره حضور داشتند. حمید خیرالدین (کمین، سجده بر آب) و محمدحسین حقیقی (براده‌های خورشید، ماه و خورشید) پرکارترین فیلمسازان جشنواره بودند.

در میان فیلمنامه‌نویسان محمدحسین حقیقی، سید ضیاءالدین دری و سعید سهیلی هریک با دو فیلمنامه در جشنواره حضور پرررنگی داشتند.

در میان آهنگسازان بابک بیات پرکارترین موزیسین جشنواره بود که آهنگسازی ۵ فیلم را برعهده داشت.

در بین بازیگران فریبرز عرب‌نیا، فخرالدین صدیق شریف و کاظم هژیرآزاد با ۳ فیلم و مهری ودادیان و پروین سلیمانی با ۴ فیلم پرکارترین بازیگران این دوره بودند.

حواشی

در این دوره سایت اینترنتی جشنواره به بهره‌برداری رسید.

فیلم‌های «لیلا» و «سلطان» از اثار مورد توجه تماشاگران بودند که صف‌های طولانی را مقابل سینماهای نمایش‌دهنده سبب شدند.

در مراسم اختتامیه جشنواره، در بیانیه هیئت داوران، که جهانگیر الماسی قرائت کرد، اینطور آمد: علیرغم حضور چندین اثر برجسته سینمایی در این دوره، که به حق دارای ارزش‌های راستین فرهنگی هنری و حرفه‌ای بودند، متاسفانه درصد قابل ملاحظه‌ای از آثار ارائه شده فاقد استانداردهای بایسته هنر نمایش در جهان امروز بودند.