شاخص رضایت از روابط بین همسایگان در کدام مناطق تهران بالاتر است

کیفیت محیط اجتماعی یکی از ابعاد مهم کیفیت زندگی است که روابط و تعاملات اجتماعی فرد را با سایر افراد در محل زندگی در برمی‌گیرد. پیوندهای همسایگی نیازمند محیط‌های ارزشی‌ است که در آن، ارزش‌های اجتماع‌گرایانه بر ارزش‌های فردگرایانه غلبه داشته باشد اما امروزه با رشد روزافزون شهرنشینی و تشکیل کلانشهرها، جامعه شهری بیش از هر زمانی با مسئله زوال محله یا همسایگی مواجه شده است و رشد شتابان شهر بر روابط اجتماعی در شهرها تأثیر گذاشته است.

در پیمایش رصد کیفیت زندگی شهری که اخیرا داده‌های آن از سوی شهرداری تهران منتشر شده است، به موضوع بافت اجتماعی و فرهنگی محله و تعاملات شهروندان پرداخته شده است. ارزیابی افراد از نوع روابط مردم محله، ارتباط مردم با فروشندگان محله، رضایت از یکدست بودن جمعیت از نظر قومی و فرهنگی و وجود افراد معتمد در محله برای حل مشکلات محلی از جمله مواردی است که در این بخش مطرح شده و نظر شهروندان درباره هر یک پرسیده شده است.

بر این اساس، میانگین نمره رضایت شهروندان تهرانی از روابط میان همسایگان ۶۵ از ۱۰۰ است. میزان رضایت شهروندان از روابط میان همسایگان در محله در مناطق جنوبی تهران بیشتر از نیمه شمالی شهر است. مقایسه مناطق نیز نشان می‌دهد که مناطق ۱۹، ۲۰ و ۲۱ دارای بیشترین رضایت و منطقه‌های ۳، ۱ و ۵ دارای پایین‌ترین سطح رضایت هستند.

در همه مناطق، میانگین نمره رضایت شهروندان بالاتر از حد متوسط است. در بین محله‌های تهران، سرخه‌حصار (۱۳)، شوش (۱۵)، سیزده‌آبان (۲۰)، دولتخواه شمالی (۱۹) و دانشگاه شریف (۲۲) بالاترین نمره رضایت را به خود اختصاص داده‌اند. کمترین میزان رضایت نیز به محله‌های محمودیه (۱)، داوودیه (۳)، مرادآباد (۵)، اباذر (۵) و امامزاده قاسم (۱) مربوط است. در کل ۳۳۵ محله بررسی شده، نمره رضایت از روابط میان همسایگان در ۲۹۹ محله بالاتر از حد متوسط بوده و بقیه محلات نمره‌ای پایین‌تر داشته‌اند.

شاخص روابط بین همسایگان در مناطقه ۲۲گانه