جشنواره میراث فرهنگی محل تجمیع میراث پربار فرهنگی و توان بزرگ اهالی هنر و رسانه است

به گزارش ستاد خبری دومین جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی، علی دارابی در این پیام عنوان کرد: «خداوند را سپاسگزارم که توفیق حاصل شده است و این افتخار را دارم که برای دومین دوره، بشارت‏‌دهنده‏ برگزاری جشنواره‏ ملی چندرسانه‏‌ای میراث فرهنگی ایران باشم. نهاد مبارک و البته خردسالی که می‏‌توان در آتیه‏‌اش درختی تناور و پربار مشاهده کرد و امیدوار بود جمعیت زیادی از ایران و کشورهای همسایه و حتی مناطق مختلف جهان، از ثمرات و میوه‏‌هایش بهره‏‌مند شوند.
میراث فرهنگی یک کشور، آن بستر مشترکی است که مردمان یک قوم را، هرقدر که به لحاظ فیزیکی یا آداب و رسوم از هم دور شوند، در هرگوشه‏‌ای از جهان زندگی کنند و به هر مرام و مسلکی باشند یه یکدیگر متصل می‏‌کند. درست مثل ریشه‏‌هایی که فصل مشترک تمام برگ‌های یک درخت تناور است، و هر چه درخت پربارتر و سایه آن وسیع‌تر باشد، نشان از ریشه‏‌هایی عمیق‏‌تر و پهناورتر می‏‌دهد.
مراقبت و پاسداشت از این ریشه‏‌های قطور و حساس، وظیفه‏ انسانی و قانونی وزارتخانه‏ و معاونت میراث فرهنگی محسوب می‏‌شود، وظیفه‏‌ای حیاتی که هرچه زمان طی می‏‌شد، اهمیت و تاثیرگذاری آن بیشتر برای عموم مردم آشکارتر می‏‌شود، هر یک بنایی که مرمت می‏‌شود، هر اثر جدیدی که در فهرست میراث بشری درج می‏‌شود و هر میراث ناملموسی که به فهرست میراث فرهنگی ایران اضافه می‏‌شود، در حقیقت بار دیگر یادآور پیشینه‏‌ای است غرورآمیز که می‌تواند توشه‏ راه ما در سفر پرخطر و عجیبی باشد که در سال‌های پیش رو، و در مواجهه با فرهنگ‌های بیگانه و قدرت بی‏‌بدیل رسانه‏‌ها در این عصر نو پیش رو داریم.
جشنواره به نسبت نوپای چندرسانه‏‌ای میراث فرهنگی ایران، می‏‌تواند و بناست چراغ راه ما در این مسیر دشوار باشد. این جشنواره محل تجمیع میراث پربار فرهنگی از یک‌سو، و توان بزرگ اهالی هنر و رسانه از سوی دیگر است. مرکز فرهنگی هنری بزرگی که می‌تواند به صورت سالانه، آینه‏ تمام‌نمای ظرفیت‌های منحصر به فرد فرهنگی کشورمان باشد. در تمام سال‌های پس از پیروزی انقلاب بزرگ اسلامی ایران، فرهنگ و ارزش‌های بزرگ فرهنگی، بزرگترین مزیت رقابتی کشور ما در مقایسه با کشورهای منطقه، و حتی در فضای بین‏‌المللی و جهانی بوده است. سهم میراث فرهنگی کشورمان از این قدرت بزرگ، نه فقط می‏تواند در این جشنواره محاسبه و نشان داده شود، بلکه در استمرار این حرکت تا سال‌های آینده، می‏توان امیدوار بود که این جشنواره همچون مرکز تقویت و مضاعف‏ ساختن این توان عمل کند.
شعار اصلی جشنواره هم به گمان من مؤید همین افق و چشم‏انداز است. این جشنواره، می‌تواند آینه‏‌ای باشد که نه تنها میراث فرهنگی ایران را از دریچه‏ هنرهای گوناگون در معرض تماشای مخاطبان قرار می‏‌دهد، بلکه درست مثل آینه می‏تواند نور را مضاعف کرده و روشنایی‌بخش تحولات و پیشرفت‌های حوزه‏ تولید و ترویج ارزش میراث فرهنگی کشور، و ضرورت مراقبت و حراست از این میراث، در هر دو شاخه‏ میراث ملموس و ناملموس فرهنگی کشورمان باشد.
جا دارد از تلاش‌های بی‏دریغ دبیر محترم جشنواره آقای دکتر علیرضا تابش و دست‌اندرکاران آن و مهندس علیرضا خزائلی و همکاران پرتلاش ایشان در استان قزوین که ماه‏‌ها تلاششان بالاخره به بار نشسته است، تشکر کنم و امیدوار باشم این زحمات به جشنواره‌ای آبرومند و درخور نام و عظمت فرهنگ ایرانی اسلامی کشورمان، منجر شود.
والسلام علی من اتبع الهدی»