حیا و حجاب پاسبان زندگی پاکیزه

می داند که چون یکی از هزار هم که بشکفد می ارزد تا جای هزار نشکفته خشکیده را هم پر کند. خدا برای انسان نظام و چهارچوب تعریف کرد تا او را از گزند بدخواهان مصون بدارد.

حجاب را آفرید تا حجب و حیای انسان، شخصیت بهشتی او را در زمین حفظ کند. مبادا غباری عارض دیده خدا بین او شود. پیغمبر بزرگوارش را پیک این پیغام کرد با آیه30 از سوره مبارکه نور که «به مردان با ایمان بگو دیده فرونهند و پاکدامنى ورزند که این براى آنان پاکیزه تر است زیرا خدا به آنچه مىکنند آگاه است!» و بعد او را در آیه31 همین سوره قاصد زنان کرد به این صراحت که «و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاکدامنى ورزند و زیورهاى خود را آشکار نگردانند مگر آنچه طبعا از آن پیداست و باید روسرى خود را بر سینه خویش [فرو] اندازند...» به این دو آیه، مردان و زنان را به سویه های روشن عفاف راه کرد تا حجاب با عفاف همزاد شود و ذات بهشتی انسان را پاس بدارند.

مردان را به پاکچشمی خواند تا وقتی پیغامها را به دل می فرستد، نجیبانه تصویر کند و زنان را نیز چنین تعلیم فرمود تا دیده بپوشانند بر نادیدنیها. بر هرچه زخم می‌شود بر چهره حیا. بعد از خطاب قرار دادن مردان و زنان، به اینکه بعد از دیده باید دل و جان را پاکیزه نگه داشت.

راز صعود به بهشت بعد از فصل هبوط این است. زنان را البته به یک پیغام دیگر هم امتیازی افزون داد و قدری ویژه نهاد. خود را بپوشانند تا لطافت وجودشان، به دندان نگاه گرگهای حریص، زخم برندارد. خدا حجاب را آفرید تا مرزبان عفاف باشد. هر دو را کنار هم قرار داد تا حیا را از هر گزندی محفوظ بدارد و حیا را دامن گسترد تا عصمت در دیده و دل مردمان، به زلالی آب، حیاتبخشی کند از جنس «حیات طیبه» که خشتهایش را لحظات عرفانی و عمل ایمانی میسازد. در آیه 97 سوره نحل هم انسان را -هم زنان را و هم مردان را- به "شایسته کاری" امر فرمود تا جهان از شایستگی لبریز شود. صالحان به صلاح زندگی را سزاوار بهترین ها کنند. باری؛ خدا حجاب را، عفاف را، حیا را آفرید تا انسان را به شأن بایسته خویش برساند؛ به مقام عظیم عبودیت؛ به خلافت خویش بر زمین. جایگاهی که برای رسیدن به آن جز صراط مستقیم حیا و هدایت راه دیگری نیست......