در گفت‌وگو با پانا:
حقوق بشر زمانی که به ایرانی‌ها می‌رسد، منقضی می‌شود
سراسر فیلم «سرهنگ ثریا» گریه کردم
تهران (پانا) - ثریا عبدالهی که فیلم «سرهنگ ثریا از روی زندگی او ساخته شده است می‌گوید خاطرات قدیمی اش با تماشای این فیلم زنده شد و در حین تماشای فیلم بارها اشک ریخت و بیشتر از قبل دلتنگ فرزندش شد.
فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» در سومین روز جشنواره بین‌المللی فیلم فجر روی پرده سینما رفت. این فیلم درمورد مادری بود که سال ۱۳۸۱ فرزندش توسط گروه مجاهدین خلق به اسیری گرفته شد.
«سرهنگ ثریا» اولین تجربه کارگردانی لیلی عاج در سینما به حساب می‌‌آید، او پیش از این نمایش «بابا آدم» را با موضوع مجاهدین خلق روی صحنه برده بود.
ثریا عبدالهی با اشاره به حس و حالش پس از تماشای فیلم گفت: «خاطرات قدیمی من با تماشای این فیلم زنده شد. در حین تماشای فیلم بارها اشک ریختم و بیشتر از قبل دلتنگ فرزندم شدم.»
عبدالهی درمورد نقش آفرینی ژاله صامتی در این فیلم بیان کرد: «بازی ژاله صامتی را در این فیلم بسیار دوست داشتم. او احساسات مادرانه را به خوبی به تصویر کشید.»
وی ادامه داد: «امیرارسلان سال ۱۳۸۱ در ترکیه ربوده شد، درست است که پسر من هرگز بازنگشت اما مهمترین نتیجه‌ای که حضور در کمپ ثریا به دنبال داشت، این بود که هزاران جوان دیگر نجات یافتند، ازدواج کردند و در درجات مختلف مشغول به کار شدند.»
عبدالهی با اشاره به گوشه‌ای از تلاش‌هایی که برای بازگرداندن اسیران گروه مجاهدین خلق (منافقین) انجام شده عنوان کرد: «بعد از گذشت سال‌ها هنوز هیچ خبری از پسرم ندارم. نزدیک به ۲۰ سال است که به دنبال او می‌گردم. هنوز هزار دختر و پسر در سازمان مجاهدین خلق اسیر هستند. نامه‌های زیادی برای نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری فرستادیم اما دریغ از یک جواب. انگار حقوق بشر زمانی که به ما می‌رسد تاریخ انقضا می‌خورد.»
ارسال دیدگاه