در گفت‌وگو با پانا:
روایت یک معلم ورزشکار؛ برای بچه‌ها جالب بود که می‌دیدند معلم‌شان هم ورزش می‌کند
تهران (پانا)–_ صدری‌زاده آموزگار پایه اول ابتدایی معتقد است بسیاری از کودکان در دوره ابتدایی ورزشی جز فوتبال را نمی‌بینند و این معلم است که با ورزش‌کردن و معرفی رشته‌های ورزشی به آنها می‌تواند دانش‌آموزان را وارد مسیر ورزش و سلامت کند.
سیده پریسا صدری‌زاده کارشناس آموزش ابتدایی و آموزگار پایه اول ابتدایی مدرسه شهید عراقی منطقه ۱۵ تهران در گفت‌وگو با پانا درباره تحرک و ورزش کودکان و تاثیر آن در جسم و روان آنها در زیست‌بوم کرونا اظهار کرد: «ورزش و تحرک جسمی بخش مهمی از سلامت افراد از جمله کودکان را تامین می‌کند و علاوه بر سلامت جسمانی بر سلامت روان آنها نیز تاثیر مثبت دارد. از لحاظ جسمانی ورزش کردن باعث تقویت عضلات، آمادگی جسمانی و کسب مهارت‌های مختلف می‌شود و از طرفی ورزش باعث کسب تجربه، اعتماد به نفس، رشد شخصیت و تقویت مهارت‌های فردی و همچنین یادگیری مهارت‌های زندگی در کودکان خواهد شد.»
در مدرسه پسرانه، اغلب دانش‌آموزان جز فوتبال ورزشی دیگری را نمی‌بینند
وی با اشاره به اهمیت ورزش در آموزش‌های مدارس گفت که ما در مدرسه باید همزمان به نیازهای جسمی و روانی دانش‌آموزان توجه کنیم و یکی از تاثیرات مهمی که ورزش کردن در کودکان ایجاد می‌کند توانایی مدیریت زمان، تعهد و نظم است؛ مثلاً کودکی که به موقع در جلسات تمرین حاضر می شود و با همسالان خود ورزش می‌کند، قطعاً در زندگی این نظم را حفظ می‌کند.
این آموزگار اول ابتدایی در ادامه به موضوع شناخت کودکان از ورزش‌های گوناگون اشاره کرد و گفت: «طی سال‌ها و با توجه به اینکه معلم دانش‌آموزان پسر هستم متوجه این نکته شدم که در مقطع ابتدایی خصوصاً در مدرسه پسرانه، اغلب دانش‌آموزان به ورزش فوتبال علاقه‌مند هستند و گویا جز فوتبال ورزشی دیگری را نمی‌بینند. بنابراین تلاش کردم با معرفی رشته های ورزشی دیگر و نمایش لباس‌ها و ابزار سایر رشته‌های ورزشی آنها را با رشته‌های ورزشی آشنا کنم؛ رشته‌هایی مثل والیبال، تکواندو، شنا که در هر مدرسه معدودی از دانش‌آموزان به آن می‌پردازند.»
وی افزود: «من این دانش‌آموزان را تشویق کردم که یک روز با لباس ورزشی خود به مدرسه بیایند و درباره آن رشته برای همکلاس‌های شان توضیح دهند. مثلاً یکی از دانش‌آموزان که کُشتی کار می‌کرد برای دوستانش درباره ورزش کشتی توضیح و چند حرکت را به صورت نمایشی به آنها نشان داد. همچنین دانش‌آموزانی داشتم که تکواندو کار می‌کردند آنها هم با پوشیدن لباس ورزشی و انجام بعضی از حرکاتِ این رشته، درباره آن برای دانش‌آموزان دیگر توضیح دادند. این موضوع برای بچه‌ها بسیار جالب بود و من شاهد استقبال بسیار بالای دانش‌آموزان و اولیا بودم که باعث علاقه‌مند شدن تعدادی از بچه‌ها تا مرحله ثبت نام در باشگاه شد.»
برای بچه‌ها جالب بود که می‌دیدند خانم معلم‌شان هم ورزش می‌کند
صدری‌زاده در ادامه به تاثیر معلم بر دانش‌آموزان پایه ابتدایی در این زمینه اشاره کرد و گفت: «یکی از رشته‌هایی که طی این سال‌ها به دانش‌آموزان و معرفی کردم رشته «دوچرخه سواری» بود؛ چون ورزشی است که خودم انجام می‌دهم و به همین علت بچه ها بسیار به آن علاقه‌مند شدند؛ چون برای بچه‌ها جالب بود که می‌دیدند خانم معلم شان هم ورزش می‌کند.»
وی ادامه داد: «یکی از کارهایی که می‌کردم این بود که از دوچرخه‌سواری خودم تصاویر و ویدیوهایی برای آنها ارسال می‌کردم و از فواید دوچرخه سواری و اینکه چه ورزش سالم و هیجان انگیز است و چقدر می‌تواند به پاکیزگی شهر و زیبایی آن کمک کند توضیح می‌دادم. بعد از مدتی یکی از اولیا با ابراز خوشحالی اعلام کردند که فرزندانشان به ورزش دوچرخه سواری علاقه‌مند شده است و بعد از مدتی این ورزش را آغاز کرد. من هم خوشحال شدم از این که هم باعث ترویج دوچرخه‌سواری شهری شدم و هم مشوق دانش‌آموزی به سمت ورزش و سلامتی شده ام.»
این آموزگار دوره ابتدایی با اشاره به شرایط زیست بوم جدید مجازی شدن آموزش‌ها و اجبار به خانه‌ماندن دانش‌آموزان گفت: «در دوره کرونا همچنان دانش‌آموزان را تشویق می‌کنم که ورزش صبحگاهی را فراموش نکنند. مثلاً صبح‌ها برای آنها کلیپ ورزشی می‌فرستم و از اولیا می‌خواهم صبح‌ها در حد چند حرکت ساده با دانش‌آموزان ورزش کنند، تا بعد از مدتی خود شاهد معجزه ورزش کردن باشد؛ چون ورزش صبحگاهی باعث بیداری عضلات و کسب انرژی بالا می‌شود و باعث می‌شود از لحاظ جسمانی در وضعیت بهتری قرار داشته باشیم و روز شادی را تجربه کنیم.»
تشویق باید توأم با انرژی و برآمده از علاقه شخصی باشند
وی در ادامه تاکید کرد: «توصیه من به سایر معلمان و همکاران عزیزم این است که اول از همه خودشان به ورزش کردن و فواید آن ایمان داشته باشند و حتی با چند حرکت ساده در منزل ورزش را شروع کنند. متاسفانه معلمانی داریم که این روزها شرایط و امکان ورزش کردن ندارند، اما خطاب من به معلمان و اولیایی است که توانایی آن را دارند. از آنها می‌خواهم در خانه و مقابل سایر اعضای خانواده تمرین کنند.»
صدری‌زاده افزود: «ما باید روحیه ورزشی را در خودمان به وجود بیاوریم، تا بتوانیم آن را با دیگران، از جمله کودکان، به اشتراک بگذاریم. زمانی که صاحب یک دارایی باشیم می‌توانیم آن را با دیگران تقسیم کنیم. اگر من ورزش نکنم، مسلما دانش‌آموزان هم به آن سمت کشیده نمی‌شوند و این اثرگذاری وجود نخواهد داشت.»
وی ادامه داد: «تشویق باید توأم با انرژی و برآمده از علاقه شخصی باشند. ما در هر مدرسه معلم ورزش داریم که اغلب یک معلم پرانرژی صمیمی و خونگرم است که رابطه صمیمانه با بچه‌ها دارد و همه به او علاقه دارند. من دقت کردم و متوجه شدم معلم‌های ورزش صمیمیت خاصی با دانش‌آموزان دارند و این صمیمیت باعث می‌شود بچه‌ها به ورزش کردن علاقه‌مند شوند. آنچه باعث تفاوت معلم ورزش با معلمان سایر دروس می‌شود این است که ورزش کردن انرژی خاصی دارد و باعث تحرک و پویایی بیشتر می‌شود. علت دیگر این است که معلم‌های ورزش با دانش‌آموزانِ خود صمیمی هستند و این گرما و صمیمیت باعث می‌شود دانش‌آموزان به ورزش علاقه‌مند شوند.»
در مقطع ابتدایی کلاس‌ها باید صمیمانه و نزدیک به زندگی واقعی باشد
این معلم افزود اگر در درس‌های دیگر نیز بتوانیم این صمیمیت را ایجاد کنیم خواهیم دید بچه‌ها به آن درس علاقه‌مند می شوند. گاه می‌بینیم با وجود سختی‌های درس‌هایی مثل فیزیک و هندسه، بچه‌ها به شدت آن درس را دوست دارند؛ که این به علت صمیمیت معلم است. یعنی معلمی که آن درس را تدریس می‌کند، کلاس را از دنیای زندگی واقعی جدا نکرده است. اگر ما معلمان این موضوع را مد نظر داشته باشیم، خواهیم دید بچه‌ها به هر چیزی که نزدیک به زندگی واقعی آنها باشد علاقه‌مند می شوند.
وی اضافه کرد اگر بتوانیم به پرسش‌هایی که در زندگی واقعی آنها به وجود می‌آید پاسخ دهیم خود را به آنها نزدیک کرده ایم. هنگامی که با جداسازی خود از زندگی واقعی، در یک کلاس دربسته، درباره یک موضوع درسی صحبت می‌کنیم، فاصله ای بین خود و دانش‌آموز ایجاد کرده ایم و دانش‌آموز منتظر است تا درس تمام شود و او به زندگی واقعی بازگردد. اما اگر بتوانیم به شیوه تدریس کنیم که دانش‌آموزان با آن احساس نزدیکی کنند، بیشتر به دلشان می‌نشیند و جذب آن درس می‌شوند. پیشنهاد می‌کنم همکاران من به این نکته بسیار توجه کنند خصوصاً در مقطع ابتدایی که کلاس‌ها باید صمیمانه و نزدیک به زندگی واقعی باشد. در این صورت مسلماً هم معلمان از تدریس لذت بیشتری می‌برند و هم بچه‌ها مطالب را بسیار آسان تر درک می‌کنند.»
ارسال دیدگاه