واقعیت افزوده، حلقه گمشده آموزش‌های مجازی در آموزش‌وپرورش

واقعیت رایانه‌ای مفهوم کلی واقعیت افزوده ‌است. در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمی‌شود بلکه فقط اضافه می‌شود. همچنین واقعیت افزوده تا حدودی شبیه به واقعیت مجازی است که توسط یک شبیه‌ساز، دنیای واقعی را کاملاً شبیه‌سازی می‌کند. در واقع وجه تمایز بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده این است که در واقعیت مجازی کلیه عناصر درک شده توسط کاربر، به‌وسیله کامپیوتر ساخته‌شده‌اند، اما در واقعیت افزوده بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک می‌کند، در دنیای واقعی وجود دارند و بخشی توسط کامپیوتر ساخته‌شده‌اند.
در این بازه زمانی که آموزش مجازی کاربرد زیادی دارد استفاده از این ابزار کمک شایانی به ما می‌کند. دانش آموزان به‌راحتی می‌توانند با قرار دادن دوربین تلفن همراه خود روی صفحات کتاب به محتواهای کتاب دسترسی پیدا کنند. این تکنولوژی به دانش‌آموز کمک می‌کند عناوینی که نمی‌تواند هرگز در دنیای واقعی ببینید یا دیدن آن بسیار هزینه‌بر است دست پیدا کند. به‌طور مثال قلب انسان یا چرخه آب را دانش‌آموز نمی‌تواند در محیط واقعی و روبروی خود ببیند که با قرارگرفتن دوربین تلفن همراه روی صفحه کتاب به‌راحتی به محتوا دسترسی پیدا می‌کند. این تکنولوژی از موتور بینایی تصویر جهت تشخیص استفاده می‌کند، که با قرار گرفتن دوربین روی هر صفحه، محتوای آموزشی مربوط به همان صفحه را برای کاربران به نمایش می‌گذارد.
محتواها در واقعیت افزوده به‌صورت رئال، موشن گرافی، ۳D ، صوت، تصویر و اتصال لینک می‌تواند قابل‌مشاهده باشد، بنابراین استفاده از این محتواها به‌صورت تعاملی یکی از قابلیت‌های این تکنولوژی است.
یکی از جذابیت‌های این نرم‌افزار قابلیت استفاده به‌صورت آنلاین و آفلاین است؛ به این صورت که با نصب نرم‌افزار و انتخاب محتوا می‌توان به‌صورت آفلاین از محتواهای آموزشی استفاده کرد تا دانش‌آموزانی که دسترسی به اینترنت ندارند با نصب این نرم‌افزار بتوانند به‌راحتی به محتواها دسترسی پیدا کنند.
یکی از نرم‌افزارهای بومی واقعیت افزوده که به‌صورت رایگان در اختیار معلم و دانش آموزان قرارگرفته است نرم‌افزار akolar است. معلم می‌تواند آن را نصب و محتواهای خود را روی صفحات کتاب تعریف کند تا دانش آموزان از آن‌ها استفاده کنند.
از دیگر کاربردهای واقعیت افزوده ایجاد محیط هوشمند است؛ یعنی با قرار گرفتن یک نشانگر روی زمین، کلاس درس و یا بخشی از آن را می‌توانیم به‌صورت محیط هوشمند درآوریم و با قرار گرفتن دوربین تلفن همراه روی نشانگر حتی از فاصله دور، محتوای ما در محیط اتاق نمایش داده می‌شود. (مثلاً یک قلب در حال تپیدن را در اتاق خود مشاهده می‌کنیم.)
واقعیت افزوده مبتنی بر جغرافیا، ابزاری از واقعیت افزوده است که با قرار دادن دوربین تلفن همراه روبروی مکانی خاص (مثلاً برج میلاد و یا میدان آزادی) به ما تاریخچه و اطلاعاتی مربوط به آن مکان را توسط محتوایی که قبلاً ارائه‌شده نمایش می‌دهد.

*کارشناس آموزشی