یک روز رویای کاپیتانی تیم ملی را داشتم و الان در رویاهایم زندگی می‌کنم

به گزارش ایران ورزشی، علیرضا جهانبخش را پرانگیزه‌تر از همیشه دیدیم. انگار آمده بود تا کار متفاوتی انجام بدهد. نه اینکه همیشه انگیزه نداشته باشد اما این بار داستان فرق می‌کرد. علیرضا برابر عراق بهترین بازیکن زمین بود و نمره خوبی کسب کرد. او که بازوبند کاپیتانی تیم ملی را هم بر بازو بسته بود، ۲۴ ساعت بعد از صعود تیم ملی به جام جهانی در گفت‌و‌گو با ایران ورزشی می‌گوید: «خدا را شکر با اقتدار صعود کردیم. به غیر از ۲۰-۱۰ دقیقه ابتدای مسابقه، موقعیت‌های زیادی داشتیم و می‌توانستیم گل‌های بیشتری بزنیم و صعود کنیم و بردمان شیرین‌تر شود ولی همین که برنده شدیم، ارزشمند است. تلفیق جوانان و باتجربه‌ها در تیم ملی کارساز بوده و امیدوارم این مسیر را پیش برویم و همچنان رو به جلو حرکت کنیم.»

صعود تیم ملی در فاصله سه بازی مانده تا پایان مرحله گروهی، سوژه دیگری بود که علیرضا جهانبخش درباره‌اش صحبت می‌کند: «خدا را شکر از این مسیر سخت توانستیم سربلند خارج شویم. صعود به جام جهانی، اینقدر زود و مقتدرانه فکر می‌کنم خیلی راحت به نظر می‌آید اما در این مسیر سختی‌های زیادی را متحمل شدیم. ولی خب این نسل اینقدر نسل خوبی است و اینقدر استعداد در این نسل وجود دارد که خوشبختانه می‌توانیم تمام رقبا را از پیش رو برداریم. تلفیق بازیکنان باتجربه و جوانی که اضافه شدند و کیفیت و همدلی که بین بچه‌ها وجود داشت، همه و همه کمک کرد تا بتوانیم نتیجه بگیریم. از طرفی فکر می‌کنم پنجشنبه بعد از مدت‌ها هواداران در ورزشگاه حضور داشتند و همین مسأله انگیزه ما را بیشتر کرد. بخصوص بانوان عزیزمان که فکر می‌کنم حق طبیعی‌شان است به ورزشگاه بیایند و بازی‌ها را از نزدیک تماشا کنند. مادران ما، خواهران و همسران بازیکنانی که متأهل هستند، همه این حق را دارند که بیایند و بازی‌ها را از نزدیک ببینند. به شخصه مادر خودم مقابل عراق در استادیوم بود و خیلی خیلی خوشحال بودم. حضور او انرژی مضاعفی به من داد تا شادی صعود را با او شریک باشم. قطعاً حضور پدران و مادران ما می‌تواند در روحیه بازیکنان مؤثر باشد.»

جهانبخش می‌گوید الان دارد در آرزوهایش زندگی می‌کند: «راجع به خودم اگر بخواهم حرفی بزنم، در این چند سال و از زمانی که به تیم ملی دعوت شدم، حضور در تک تک بازی‌ها برای من افتخار بزرگ و یک حس مثبت بود. خدا را شکر در این مقدماتی که متفاوت هم بود و اتفاقات دیگری برایم رقم خورد. کنار احسان حاج‌صفی و کریم انصاری‌فرد جزو کاپیتان‌ها بودیم و گاهی اوقات مسئولیت اینکه تیم را به زمین ببریم، بر دوش من بود و این اتفاق را هیچگاه در زندگی‌ام فراموش نمی‌کنم. این موضوعی بود که یک روز آرزویش را داشتم و الان دارم در رویاهایم زندگی می‌کنم.»