شهرداری تهران در۱۲ سال گذشته به ازای هر شهروند بیش از ۱۳میلیون درآمد کسب کرده است

مشروح نطق مجید نطق فراهانی در جلسه امروز شورای شهرتهران را در ذیل می‌خوانیم:

پیشاپیش فرا رسیدن سالروز ولادت امام حسن عسگری علیه السلام را تبریک و تهنیت عرض می نمایم و جشن کریسمس، میلاد حضرت مسیح(ع) و آغاز سال نو میلادی را به همشهریان مسیحی مان به ویژه اسقف اعظم ارامنه تهران سبوه سرکیسیان که امروز شورای پنجم افتخار میزبانی ایشان را به نمایندگی از ارامنه تهران دارد تبریک می گویم و برایشان سالی سرشار از شادی آرزو می کنم و گرامی میداریم یاد و خاطره شهدای مسیحی که برای ایران حماسه آفریدند، امروز پنجم دی ماه سالروز زمین لرزه بم است، درود می فرستم بر روان پاک یکایک هموطنان درگذشته مان در این سانحه دلخراش به ویژه استاد ایرج بسطامی و امیدوارم برای زندگی مدیریت بحران را جدی بگیریم تا به غفلت و سوء مدیریتِ بحران سرمایه های مادی، معنوی و انسانی ایران عزیزمان قربانی بلایای طبیعی نشود.

یکصد و اندی روز پیش در همین تریبون و در حضور شهردار محترم تهران که برای ادای سوگند درشورا حضور یافته بودند، گفتم:جناب آقای دکتر نجفی؛ شهردار محترم تهران، توصیه نمی کنم به عنوان عضو شورا و نماینده مردم مطالبه به حق آنها را به شما متذکر می شوم و از شما مطالبه و بر حسن اجرای آن نظارت می کنم، شهروندان تهرانی انتظار تغییر در شهرداری دارند، این تغییر وابسته به تغییر نگرش و سیاست ها در اداره شهر و مدیران مجری سیاست هاست، مردم خواهان شایسته سالاری، توجه به بکارگیری زنان، جوانان و اقلیت ها در اداره امور هستند، توجه شما به این مطالبه گام نخست تغییر است و ضروری است به این انتظار مردم پاسخ مناسبی داده شود. امروز هم تکرار کردم و به عنوان رئیس کمیته بودجه و نظارت شورا از مطالبه آنچه باید برای تغییر در حوزه نظام مدیریتی شهر مورد توجه قرار گیرد خواهم گفت و این مطالبات را ان شا الله با یاری همکارانم در کمیسیون برنامه و بودجه به جِد مورد توجه قرار خواهیم داد.

تحول در نظام مدیریت شهر؛ نیازمند تحول در نظام تدوین، اجراء و نظارت بر بودجه است و تداوم روند ۱۲ سال گذشته در این حوزه اشتباهی است نا بخشودنی، باید به چرخه ناسالم اداره گران شهر پایان داد و سرمایه های شهروندان تهرانی را برای خوش آمد این پیمانکار و آن مدیر مُصرِف پر هزینه بر باد نداد، باید این دور باطل را متوقف کرد، مطمئن باشید اگر در شهرداری اراده ای بر توقف این روند نباشد شورا دیگر بودجه غیر قابل توجیه گران را تصویب نخواهد کرد.

مطمئنا بسیاری در پاسخ گران اداره شدن تهران از پروژه ها و اقدامات عمرانی سال‌های پیش برای توجیه استفاده خواهندکرد و برخی به دستوراتاق های فرمان از روایت های ناثواب گران کردن تهران توسط شورای پنجم برای به حاشیه بردن هزینه اداره تهران در دوران قدر قدرتی شان خواهند گفت، اما برای روشن شدن واقعیت یک سوال دارم آیا تا به حال از خود پرسیده ایم بودجه ۱۷ هزار میلیارد تومانی شهرداری تهران در سال ۱۳۹۶ چه نسبتی با بودجه سال ۱۳۸۴ و آغاز ۱۲ سال مدیریت مطلق العنان شهردار پیشین دارد؟

بهتر است بدانیم؛ تهران سال ۱۳۸۴ را با بودجه مصوب یک هزار و ششصد میلیارد تومانی تحویل گرفتند و در ۱۳۹۶ با بودجه هفده هزارمیلیارد تومانی تحویل دادند! یک محاسبه کوچک ریاضی نشانگر این تفاوت ده برابری است، البته این ده برابر را فقط در دخل و خرج شهرداری نباید دید در نیروی انسانی، هزینه اجرای پروژه ها و... و. هم این روند یکپارچه رشد نجومی که بهایش را شهروندان تهرانی پرداختند و پزش را آقایان دادند قابل مشاهده است.

این روند البته فقط گران اداره کردن شهر و تحمیل هزینه های سنگین به شهروندان به بهای درخشش آقای شهردار نبوده است، بلکه برای این خواسته از ایجاد بدهی نیز غفلت نکرده اند و رقم ۲۰۰ میلیارد تومانی واگذاری دارائی های مالی سال۱۳۸۴ را به ۱۱ برابر یعنی ۲ هزار و سیصد میلیارد تومان رساندند و در مدت ۱۲ سال با ۱۸ هزار میلیارد رکورد واگذاری دارائی های مالی را به نام خود ثبت نمودند، خوب است بدانیم رقم وام بانکی پیش بینی شده در بودجه امسال که آخرین برنامه اداره با تفکر مدیریت پیشین شهر برای اداره تهران بود معادل هزار و دویست میلیارد تومان است.

در ۱۲ سال گذشته ۵۴ هزار میلیارد تومان در قالب واگذاری دارائی های سرمایه ای از دارائی های شهر به فروش رسیده است، البته در این میان دارائی ها و املاک شهرداری دربرابر مازاد تراکمی که برای تامین این رقم به فروش رسیده شاید عدد قابل اعتنائی نباشد، اما این برهان انکار ناپذیر شهر فروشی را در عملکرد بخش واگذاری دارائی های سرمایه ای بودجه آقایان تایید می کند.

شهرداری تهران در ۱۲ سال گذشته بودجه مصوب شورا را به سلیقه آن‌گونه که مطابق میل مدیران شهرداری بوده اجراء کرده است، در حالیکه بر اساس مصوبه شورا در مجموع سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۶ شهرداری مکلف به رعایت تراز درآمد و هزینه در سقف یکصد و چهار هزار میلیارد تومان بوده، بررسی عملکرد ریالی شهرداری نشان می دهد با شهر فروشی شهرداری سقف عملکرد درآمدی ۱۲ ساله خود را به یکصد و بیست و یک هزار میلیارد تومان رسانده اما در برابر برای تهران و تهرانی ها کم تر از بودجه مصوب یعنی یکصد و یک هزار میلیارد تومان هزینه کرده است.

اگر مجموع درآمد و هزینه شهرداری تهران در ۱۲ سال گذشته را با سرانه جمعیت ۸ میلیونی تهران برابر آخرین سرشماری سال ۱۳۹۵ محاسبه کنیم در می یابیم شهرداری تهران در ۱۲ سال گذشته در حالی که به ازای هر شهروند تهرانی ۱۳۹ میلیون ریال درآمد کسب کرده است، اما فقط به ازای هر نفر شهروند ۱۱۶ میلیون ریال هزینه کرده است.

اینها تنها بخش اندکی از حقایق اعداد ۱۲ سال گذشته اداره تهران است، گمان می کنم اکنون معنای اداره گران تهران و روایت های آقای شهردار سابق در حمایت از ۹۶ درصدی را بهتر درک کنیم! مطالبه من و همه همکارانم و شهروندان معززی که ۲۹ اردیبهشت به پای صندوق ها آمدند و حماسه آفریدند پایان دادن به این روند و تغییر برای زندگی در تهران؛ شهر زندگی است.

اگر برای نتایج مدیریت نکنیم، برای نتایج هم بودجه ریزی نخواهیم کرد، پس اگر معتقدیم به عدالت باید مبتنی بر عدالت منطقه ای و فراهم نمودن زیر ساخت های اساسی زندگی در یکایک محلات شهر بودجه ریزی کنیم تا نتیجه مدیریت شهر به بهبود و ارتقای کیفیت زندگی همه شهروندان منجر گردد، گام نخست را شورای پنجم با تغییر در سیاست ها و الزامات تدوین بودجه سال ۱۳۹۷ شهرداری تهران برداشت، برای ادامه این راه باید به سراغ یک نظام بودجه ریزی مبتنی بر عملکرد در سطح اجراء و نه فقط چندین جدول و تبصره در کتاب بودجه سالانه شهرداری برویم. بر همین اساس آنچه که باید در دستور کار شهرداری تهران قرار گیرد «تحول در نظام مالیه شهری» است، البته این کار بسیار دشواری است برای سازمان ها، شرکت ها، مناطق و معاونت هایی که در ۱۲ سال گذشته بر اساس رانت و رابطه اداره می شده اند و نظام مدیریت غیر منطقی، پر خرج و هزینه بری را شکل داده اند. در صورت تداوم این شرایط بررسی و تصویب بودجه توسط شورا و چاپ کتاب بودجه در قالب یکسری جدول و اعداد و ارقام عملکردی که هیچ وقت اتفاق نمی افتد که نمونه های واقعی آن را در ۹ بازدید میدانی و بیش از ۱۸ جلسه کمیته بودجه و نظارت از نزدیک بررسی کرده ام؛ کاغذ پاره ای بیش نیست!

بودجه ریزی مبتنی بر عملکرد یعنی تخصیص بر مبنای عملکرد، متناسب با تحصیل و وصول درآمدها، پیشرفت فیزیکی و تاثیر پروژه در بهبود کیفیت زندگی شهروندان، نه اینکه اداره کل بودجه بگوید تخصیص دادم، مالی پرداخت نکرده است، مجری و ناظر هم در به در دنبال پولی باشند که در قالب این تخصیص وجود ندارد تا پرداخت شود، این گونه است که پایانه جدید شرق علی رغم پیشرفت فیزیکی ۹۵ درصدی همچنان در گیر و دار تامین اعتبار و پرداخت تخصیص گرفتار می ماند و هزینه این از هم گسیختگی و بی تدبیری را شهروندانی می دهند که در ترافیک مسیرهای منتهی به پایانه شرق فعلی باید منتظر بمانند تا مدیران شهرداری این روند را اصلاح کنند! نقطه آغاز اصلاح و بهبود نظام مدیریتی نه فقط شهر بلکه کشورمان در اصلاح نگاهمان به بودجه است. تا زمانی که تنظیم و تخصیص بودجه در هاله ای از خیال و توهم است و پرداخت نقدینگی اش با دروغ، حقه بازی، چانه زنی و عدد سازی انجام می گیرد، ادعای تحقق بودجه عملیاتی چیزی جز دروغ و چاپ کتاب بودجه چیزی جز حرام کردن کاغذ نیست!

باید از اهرم اصلاح نظام بودجه ریزی برای اصلاح و بهبود مدیریت استفاده کرد و به چرخه معیوب پرداخت هزینه اشتباه مدیران توسط شهروندان خاتمه داد، تا کی باید شهروندان معزز تهرانی هزینه ناکارآمدی و تصمیمات نادرست مدیران شهرداری را بدهند؟ برای ادای حق به شهر باید این مساله را به صورت جدی مورد توجه قرار دهیم تا حق شهروندان معزز تهرانی را به شهر ادا کرده باشیم، حق به شهر در حوزه مالیه شهری تنظیم صحیح دخل و خرج شهر از طریق اتخاذ باصرفه ترین تصمیمات و راهکارهاست، وگرنه برای گران اداره کردن شهر نیازی به تدبیر و بودجه مبتنی بر عملکرد نیست؛ هر وقت مدیران شهری به همان اندازه که برای سرمایه های شخصی و اموال خودشان نگرانی و دلسوزی دارند؛ نگران و دلسوز سرمایه های شهر و شهروندان بودند آنگاه می توان امید داشت که امانت‌دار خوبی هستند و البته امانتداری مقدمه حسن تدبیر و اداره با صرفه و صلاح اموال عمومی مردم این شهر است. برای همین منظور باید شهرداری را به صرفه و آنگونه که یک خانواده متوسط الحال در این شهر به سختی روزگار می‌گذراند، اداره کرد تا باری به بهانه اداره شهر بر دوش شهروندان تحمیل نشود، به همین منظور باید واگذاری تصدی گری ها به مردم، بهره گیری از توان و مشارکت سرمایه گذاران استفاده شود و تنها وظایف حاکمیتی غیر قابل واگذاری و تصدی توسط مردم را شهرداری با بهای تمام شده منطقی و بهره وری حداکثری در منابع به شهر و شهروندان ارائه کند»