فرار آرامش از خانهها با پیوستن به کمپین زندگی تشریفاتی
ارومیه (پانا) - «فرشهای دستبافت و قدیمی، پنجره های رنگی، پتوهای قهوهای و پشتیهایی که دور تا دور پذیرایی چیده شدهاند و تلویزیون کوچکی که در وسط پذیرایی است.» این تمام تصویری است که بر خلاف خانه های شیک و سوت و کور امروزی، از خانههای ساده ولی صمیمی مادربزرگ ها و پدربزرگ های خود به یاد داریم.
شادی غلامی - خانه های قدیمی هر شب پذیرای دهها میهمان بود که با میوه های حیاط خانه یا کمپوت های خانگی و کمی تخمه مجلل میشد. وسایل خانه زمانی تعویض می شد که دیگر کار از تعمیر گذشته بود و چشم و هم چشمی بی معنا بود؛ افکار مردم درگیر مسائل روز زندگی میشد و استرس شاید بی معنی ترین کلمهای بود که هیچگاه شنیده نمیشد.
امروزه اما خانه ها را فرش های چندین میلیونی، مبل های سلطنتی، تلوزیون های سه بعدی و سالن هایی چند صدمتری به تصرف درآوردهاند. ابزارهای ارتباطی، جدید ترین محصولات را به اطلاع عموم میرسانند.
میهمانی ها ماهی، سالی یک بار برگزار میشود آن هم در حد مراسم رسمی ملکه بریتانیا. مهمان ها میآیند و خانه باید با تعویض وسایل، تغییر کرده باشد. هرچه که در بازار از پشت وانت پیاده نشده و داخل مغازه نرفته، باید در خانه باشد. مدتی که ازشروع مهمانی گذشت هرکس در گوشه ای کمین میکند و با گوشی چند صد هزاری یا میلیونی اش در عالم مجازی سیر می کند تا اینکه مهمانی پایان یابد.
هر مهمانی برابر است با هزاران ساعت مشغله فکری برای تمام آدمهایی که در آنجا بودند. برخی حساب پرپول دارند و پس از برگشت فکرشان مشغول یافتن مدل های جدید دیگری برای خانه و ماشین و لباس و داشتههایشان میشود. تعدادی برنامه گرفتن وام می ریزند و حتی در ازای پس دادن چند میلیون بهره بیشتر هم حاضرند از قافله عقب نمانند. برخی دیگر هم که ندارند و نمیتوانند، تمام شبهایشان را با این تصور که غرقشده کشتی خوشبختیاند سر بر بالین میگذارند.
این تمام زندگیهایی است که هر روز برای هر زوج جدیدی ساخته میشود و همه آنان که سالهاست تشکیل خانواده دادهاند، کاملا نامحسوس به کمپین پنهانی زندگیهای تشریفاتی میپیوندند؛ کمپینی که نه مطابقت با فرهنگ ایرانی دارد و نه تایید شده دین اسلام است.
وقتی تجمل به فرهنگ تبدیل میشود
ـــ از همان اول گفته بودم که حقوق ماهیانه من فقط یک میلیون است و ما مجبوریم با قناعت زندگی کنیم. اما دیگر از این وضعیت خسته شدهام. هربار که به یک مهمانی عوت میشویم تا یک ماه باید هر روز در خانه ما دعوا باشد.
ـــ وقتی که تصمیم به ازدواج گرفت باید فکر اینجا هارا میکرد تا کی منتظر بمانیم که همه خانه بگیرند و ما مستجر باشیم. دختر خالهام دو ماه بعد از من ازدواج کرد. هم خانه دارند و هم دوتا ماشین.
ـــ از حقوق ماهیانه ای که میگیرم فقط 500 هزار تومان برایم باقی میماند. بعضی روز هاهم مسافرکشی میکنم اما خرج خانه و خرید هایمان را به زور میرسانم
اینها، نمونهای از مکالمات زوجهایی است که در شوراهای حل اختلاف پیوند آسمانیشان را آماج ضربات بیاساس و ویرانکننده قرار می دهند؛ حاصل تمام کجرویهایی که در شیوه زندگی ها ریشه دوانده و دارد تنومند میشود. کجرویهایی که اگرچه نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست اما آثار آن در جامعه کمتر از اثر مخرب رذیلت اخلاقی نیست.
مهری دینی کارشناس علوم اجتماعی در این خصوص گفت: کسانی که تجمل گرایی دارند با توجه به مد روز عمل می کنند و اصطلاح گرفتار مدگرایی هستند که از نظر قرآن تمام اینها ریشه در خودگرایی، حسادت، احساس حقارت، تکبر و ... دارد.
وی اضافه کرد: در علوم اجتماعی نیز به اثبات رسیده که انسان ها در عمل، تابع نگرش و بینش خود هستند و چشم و همچشمی، فقر فرهنگی و گرایش بیش از حد به زندگی دنیوی، باعث دامن زدن به تجمل گرایی میشود.
در خلاف جهت اقتصاد مقاومتی
تمام آرامش ظاهری که دنیای تشریفاتی امروزی در قبال آسوده خاطر زندگی کردن و بیدغدغه بودن از ما گرفته به همین جا ختم نمیشود. اقتصاد بیمار کشور را هم زهرآلود و با شیوع در جامعه، روند درمان آن را روز به روز کندتر میکند.
عابدالدین سیفی کارشناس ارشد اقتصاد با اشاره به اینکه گرایش به تجمل و زیبایی امری طبیعی و فطری است، افزود: گرایش به سوی کمال و زیبایی در هر انسانی وجود دارد ولی زمانی که به حد افراط برسد پیامدهای ناگواری بر اقتصاد فرد، خانواده و جامعه خواهد گذاشت و از مصادیق اسراف، تبذیر و مانند آن خواهد بود.
وی تصریح کرد: تجمل گرایی نقطه مقابل اقتصاد مقاومتی است و برای اینکه اقتصاد مقاومتی در کشور محقق شود لازم است روحیه تجمل و مصرف گرایی از بین رود.
سیفی گفت: تکیه اقتصاد مقاومتی بر بهره گیری از ظرفیت های داخلی است اما تجمل گرایی جایی برای حمایت از تولید داخلی باقی نمی گذارد و در چنین عرصهای تجملات و رقابت برای تصاحب مارکها و برندهای تولیدی است که افراد را به تکاپوی خرید وا می دارد.
وی ادامه داد: برای استفاده بیشتر از کالاهای داخلی و تقویت تعاونی های خانوادگی و در نهایت اقتصاد مقاومتی باید از اسراف، تبذیر، تجملگرایی، اشرافیگری، لوکسگرایی و ... پرهیز شود.
ارسال دیدگاه