سبک نگارش ادبی؛ نیاز هر رسانه
واحدآموزش پانا: لطفا اشتباه نکنید! مُراد از سبکِ نگارش در اینجا؛ سبک نگارش در روزنامهنگاری نیست (سبک تاریخی، هرم وارونه و ...).بلکه منظور سبک نگارش ادبی است؛شیوهای خاص از نوشتن مختص هر نویسنده. نویسندۀ خبر، باید هرگونه ادعایی را مبنی بر داشتن یک سبک شخصی کنار بگذارد و به سبک نشریه مورد نظر بنویسد. در این مقاله آموزشی به نقل از کتاب "الفبای کار در رسانه"* در مورد اهمیت سبک نگارش در رسانهها و یکنواختی آن خواهیم نوشت.
سبک نگارش چیست؟
سبک نگارش ادبی در واقع شیوه خاصی از نوشتن است که هم برای نویسنده و هم برای خواننده تعریف مشخصی دارد؛ درست همانگونه که سبکهای مختلف گفتاری با لهجه ها و گویشهای متفاوت وجود دارد. به عنوان مثال استفاده از جملات منقطع و ناپیوسته، عبارات توصیفی بلند یا اصطلاحات فنی، تخصصی و واژه های خاص می توانند نشان دهندۀ سبک خاص یک نویسنده باشند.
[درواقع سبک نگارش ادبی همان است؛ که در نهایت از آن به عنوان "امضای نویسنده" یاد می شود و با خواندن متونی که بوسیله یک نویسندۀ خاص خواننده پیمیبردکه این نوع نوشتن مختصِ این نویسنده خاص است.] وفاداری به نگارشی خاص ممکن است؛ برای یک داستاننویس بسیار مناسب باشد، اما نویسندۀ خبر باید هرگونه ادعایی مبنی بر داشتن یک سبک شخصی را کنار بگذارد و به سبک نشریه مورد نظر بنویسید.
سبک نگارش ادبی نشریه
سبک داخلی یک نشریه[رسانه] در واقع یک شیوۀ قراردادی در مورد ساختار، طول جمله ها و بندها، نحوۀ استفاده از عناوین و اسامی و اعداد، علامت گذاری، علامات اختصاری و برابرسازی واژگان و ... است.
*هدف
هر نشریه به منظور؛ ایجاد یکنواختی در مطالب تولیدی ، کاهش نکات مبهم ، تسهیل در درک متن و ایجاد یک هویت خاص در ذهن خواننده برای خود ، یک سبک نوشتاری قراردادی تعیین میکند.
[این قرارداد با توجه به نوع مخاطبان(سواد، سن، جنس و ...)، سیاستگذاری نشریه و نوع رسانه و زبان رایج جامعه در آن زمان، یکنواخت میماند،حتی اگر محتوای خبر و نویسندهها به طور مرتب تغییر کنند.] یکنواختی در زبان نوشتاری از ویژگیهای یک نشریه خوب و یک تیم نویسندۀ حرفهای است.
مزایای سبک نگارشی خاص برای رسانه
ارائه اطلاعات صحیح، سبک نگارش چه مختص شما باشد و چه متعلق به نشریه، در واقع پیامد تلاشی است که برای برقراری ارتباط صریح و روشن از طریق روزنامه با خواننده صورت میپذیرد. تلاش برای نگارش مطلب به یک سبک خاص میتواند به هدف نگارش خبر لطمه بزند.هدف اصلی نگارش یک خبر همیشه باید ارائه اطلاعات واضح و مختصر با استفاده از یک روش منظم باشد.
اما در نظر داشته باشید! محتوا مهم است سبک نگارش یک نشریه از اهمیت برخوردار است، زیرا خواننده بیشتر تمایل به کسب اطلاعات صحیح دارد تا توانایی و استعداد خارق العاده ی یک مقاله نویس.
[ بنابراین سه ویژگی اصلی هر نوشته صحت ، شفافیت و جامعیت را در نظر داشته باشید. و سعی نکنید؛ لفاظی کنید!] با وجود این محتوای مطلب نباید سبک نوشتاری آن را تحت الشعاع قرار دهد.
اهمیت دستورالعمل
رعایت سبک نگارش نشریه نه تنها محدودکننده نیست؛ بلکه باعث میشود نویسندگان و ویراستاران زمان زیادی را صرف بررسی املای صحیح یک واژه، علامات اختصاری یا اعداد نکنند. و صرفه جوییدر وقت را سبب میشود. دستورالعملهای لازم هم به شکلی صریح و ساده در یک کتاب آیین نگارش منظور شده اند.
سبک نگارش تعریف شده همچنین از بُروز اختلاف نظر میان اعضای تیم نویسندگان جلوگیری میکند، بدین ترتیب هیچ نویسندهای مجبور نخواهد شد به منظور انطباق با سبک نوشتاری یک نویسندۀ دیگر در کار خود تغییراتی ایجاد کند.
به طور خلاصه:
- کتاب آیین نگارش روزنامه باعث میشود نویسنده، ویراستار و ناشر در تولید خبر قواعد یکسانی را رعایت کنند.
- وقتی قواعد املایی و نقطهگذاری یکسان باشد؛ خواندن و درک مطلب آسانتر میشود.
- آیین نگارش نحوۀ نوشتن اعداد و ارقام را مشخص میکند. مثلا به جای ساعت سه یا 3:00 بنویسیم ؛ 3 بعدازظهر یا به جای ده هزار ریال یا 000/ 10ریالبنویسیم؛ 10 هزار ریال.
- آیین نگارش در مورد نقطه گذاری متن ، املای کلمات و قواعد دستوری نیز دستورالعملهای خاصی دارد.
کوتاه نویسی همیشه نه!
تنها موردی که عبارات طولانی به ایجاز( کوتاهی) در کلام ترجیح داده میشود؛ زمانی است که احتمال بروز شبهه وجود دارد. این مطلب معمولا در واژههای فنی، اختصارات یا سرواژهها صدق میکند.
در بعضی نشریات خاص، صورتهای کوتاه شدۀ کلمات نشانۀ سبک نگارش منحصر به فرد آن نشریه است.
*الفبای رسانه: جف پریدمور/ ترجمه بیتا غفاری با توضیحات و تغییرات نگارشی واحد آموزش پانا
ارسال دیدگاه