بزرگترها و مجرب ها را با سرکشی و بی احترامی از خود نرانید!

توصیه های دو استاد

"ری بردبری" روزنامه نگارِ انگلیسی و استادِ "بنیاد روزنامه نگاری تامپسون" می گوید:"خبرنگار مجبور است بنویسد و کنار بگذارد یا حتی بسیاری از نوشتنی ها و نکته ها را بسوزاند تا کم کم روح کارِ در رسانه را دریابد. او باید از همان لحظه که تصمیم به نوشتن می گیرد در حد لازم تلاش و کار کرده باشد. به همین سبب من اعتقاد دارم در حرفه روزنامه نگاری کیفیت در پی کمیت خواهد آمد."

استاد "علی اکبر قاضی زاده"_روزنامه نگار پیشکسوت و استاد دانشگاه_ در حاشیه ی ترجمه کتاب "روزنامه نگاری حرفه ای" در این زمینه توصیه هایی جدی به خبرنگاران آماتور دارد که می تواند راهنمای خوبی برای موفقیتهای بیش از پیش آنان در این حرفه باشد:

1_ خوب نوشتن حاصل کار زیاد است. [پس زیاد بنویسید]

2- بسیار بنویسید اما اصرار نکنید در اوایل کار همه آنچه که نوشته اید مطلوب از کار در آید.

3- برای بهتر نوشتن دو کار مستمر و همیشگی به شما کمک زیادی می کند؛ بسیار خواندن و بسیار نوشتن ... برای غنای واژگانی ذهن و [افزایش دایره لغت]، باید شعر و داستان و تاریخ خواند.

خواندن شعر، به شما کمک می کند که با واژه های تراش خورده، خوش آهنگ، دل نشین و عبارتهای فشرده و رسا آشنا شوید و خواندن قصه و داستان، هم به شما شیوه منطق گذاری و نقل، بیان، روایت و حکایت می آموزد.فراموش نکنید که هر خبر و گزارش در ذات خود حکایتی است، بنابراین خواندن داستان و قصه برای روزنامه نگار مفید است.

از سوی دیگر متن های تاریخی، شما را در آوردن مثالهای خواندنی و در ذهن داشتن داستان های واقعی یاری می دهد. همچنین[به خبرنگار اطلاعات عمومی می دهدو هر خبرنگاری موظف است اطلاعات عمومی خود را بیفزاید]

4- در کار روزنامه نگاری، آن قدر که شما از همکاران باتجربه خود می آموزید، از کلاس و تجربه [فردی] نخواهید آموخت. اگر از این آموزگاران نزدیک و آشنا چیزی یاد نگیرید همان نکته ها را یا بسیار گران و با پی آمدهای نامطلوب [بتدریج] یاد می گیرد. یا اصلا یاد نمی گیرید. بنابراین:

بزرگتران و صاحبان تجربه را با سرکشی، بی توجهی و بی احترامی از خود نرانید. فراموش نکنید! خیلی زود شما در جای آنان قرار می گیرید .

5- در نخستین روزهای کار مطبوعاتی، توصیه ای مفید از یک روزنامه نگار باتجربه دریافت کردم: وقتی می نویسید به خود تلقین کنید؛ کسی که در جریان موضوع و خبر نیست، چندان سواد ندارد، هوش متوسطی دارد و خیلی سریع نکته ها را جذب نمی کند او پشتِ سرِِشما و از روی شانه های شما نوشته را می خواند. بنابراین در هر واژه، عبارت، ترکیب و جمله ای که می نویسید فهم و دریافت او را برآورد کنید. این شاهد فرضی، ساعتی بعد، جای خود را عوض می کند و روبه روی شما قرار می گیرد؛ دبیر، سردبیر، ویراستار و عاقبت خواننده. اگر نوشته شما به طور کامل برای آن شخص فرضی که ابتدا گفتیم قابل درک و فهم باشد و حوصله او را سر نبرد و تمایل به خواندن داشته باشد؛ خوانندگان و داوران بعدی نوشته شما، به یقین همان قضاوت را در مورد نوشته تان می کنند. مطلب شما خوب از کار درمی آید.

6- راه مهم دیگر برای نوشتن خوب در دنیای روزنامه نگاری، بازخوانی و بازنویسی نمونه های خوب و حتی بدِ خبر و گزارش است. گزارش ها را بازخوانی کنید؛ این کار شما را با شیوه های نگارش موفق و ناموفق آشنا می کند. از نمونه های موفق درس و الگو بگیرید و نمونه های ناموفق را به شیوه ای مطلوب بازنویسی کنید.

***روزنامه نگاران موفقی که در آغاز کار، از طریق دقیق شدن در کارهای دیگران کار آزموده شده اند، کم نیستند.

7- تاثیرپذیرفتن از نویسندگان موفق به معنای تقلیدِ کار آنان نیست. خودتان باشید! به شیوه و سبک خودتان بنویسید تا صاحب امضا و هویت نگارشی مخصوص خود شوید؛ تا نگویند شبیه فلانی نوشته. [ بنابراین تقلید از نگارش دیگران را کنار بگذارید.]

8- بامردم؛ دغدغه ها، شادی ها و غم هایشان باشید با مردم و زیر و بم آنها ، زندگی کنیدکه اگر اینگونه باشید؛بهترین نوشته ها را خواهید داشت؛ زیرا نوشته های خوب از انگیزه، برداشت یا تاثیری عمیق سرچشمه گرفته اند.

9- به عنوان یک نکته حرفه ای [یا اصطلاحا فوت کوزه گری]به شما می گویم؛ سعی کنید میان دست یابی به اطلاعات، مصاحبه ها و تجربه ها و مشاهدات شخصی تا لحظه نوشتن خبر وگزارش [و حتی مصاحبه] فاصله نیفتد زیرا این فاصله حس و برداشتِ با طراوت و تازه ی شما را کهنه و بدون جاذبه می کند و تازگی و نشاط را از نوشته شما می گیرد و آن را برای خواننده ملال آور می کند.

10- روزنامه نگاری؛ نوشتن متن های فنی و ساختارمند است؛ این یک اصل مهم است. اگر این اصل طلایی را بپذیرید آنگاه به راحتی متون نگارشی خود را بازخوانی و اصلاح کرده و در آن تجدیدنظر می کنید.

11- به این قانع نباشید که به وظیفه اداری خود در محیط تحریریه عمل می کنید . نداشتن پویایی در این شغل وقت تلف کردن است. اگر شرایط روحی و حدود توانایی خود را با روزنامه نگاری هماهنگ نمی بینید این کار را رها کرده و به سراغ حرفه ای دیگر بروید چون در غیر اینصورت به خود و رسانه زیان رسانده اید.