کتاب سراینده سرود ای ایران منتشر شد
تاب مرز پرگهر،درباره سراینده سرود ای ایران،دکتر حسین گل گلاب،منتشر شد..
به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛ این کتاب با هشتاد عکس دیده نشده از روح الله خالقی،کلنل وزیری،بنان و ابوالحسن صبا و حسین گل گلاب،عبدالعلی وزیری و یحیی معتمد وزیری(مشهور به نوذر در برنامه گلها) و مقدمه بانو سیمین بهبهانی از استادش دکتر حسین گل گلاب در بخش های زیر تدوین شده است؛
یادیازداریوش گل گلاب،هومن ظریف،مهربانانهمهرفتند،سیمین بهبهانی،زندگینامهخودنوشت،حسین گل گلاب،حسین گل گلاب کیست؟،کمیته فرهنگ و تمدن اسلام ایران،نگاهی به تاریخ تولد حسین گل گلاب،احسان خازنی،درباره یکی از بنیانگذاران دانشگاه اراک،پرویز شهریاری،همنفس کلنل،فریددهدزی،هفت سخن درباره کلنل وزیری،جواد مهدویان،چو گل بودی و گلاب،محمدرضاممتازواحد،تاریخچهای برای شکوفایی سرودایایران،محمدعرفانرفیعی،چلاجورایچلاجور،رضی چلاجو،استاد کرسی بیولژی گیاهی،محمدمهدیموحدی،روایت نواب صفا درباره خاستگاه سرود ایایران،هومن ظریف،نمونههایی از نگارش دکتر حسین گل گلاب،زبان فارسی در راه سرنوشت،محمدمحیط طباطبایی،تصویر جوابیه حسین گل گلاب به محیط طباطبایی،لابراتوار مدرسه مبارکه دارالفنون،دوازده سال در فرهنگستان ایران،شش سال در فرهنگستان،معماری پارتی،جمجمهابن سیناوتصویر حقیقی او، به قلم حسین گل گلاب،چرا فرهنگستانادب،گل کرد؟،هومن ظریف،«ایمرزپرگهر»فروغو«سرزمین زرخیز»یمینی شریف،هومن ظریف،نخستین اجراهای سرودایایران،هومن ظریف و بخشیاز گفتار مستند مرزپرگهر؛فیلمداستانی کهمستند شد!
بخشی از متن این کتاب که به قیمت 50 هزارتومان توسط نشر «ادنیشه عصر» عرضه شده است؛«دلیل موفقیت «گل گلاب» ها،صرفا بهره گیری از تجربیات زبان شناسی و تئوریک نیست،بلکه عنایت بسیاری از اعضای فرهنگستان های پیشین،به انواع هنر،به ویژه هنر موسیقی و ترانه و تصنیف،برای درک درست زبان و لهجه های اقوام این سرزمین گسترده،قابل تامل است.
آنها در انتخاب واژگان با یکدیگر چالش داشتند.انتخاب واژگانی که علاوه بر تداعی معنی نزدیک به لغت گذشته،بتواند آهنگ و درنگ کلامی و هجایی داشته باشد،که بدون شناخت موسیقی و ملودی مستتر در هجا ها،به لطیفه ای بی مزه ای شبیه است.
اهمیت تسلط بر ردیف موسیقی ایرانی،برای کسانی که می خواهند،واژگانی معادل،ارائه بدهند تا مقبول جامعه باشد،باید مورد تاکید قرار گیرد.زیرا گوشه ها و نغمات ردیف موسیقی دستگاهی ایران،رد پایی از فرهنگ نیاکان ما را در خود به یادگار دارند.
دکتر محمد محیط طباطبایی، در سخنرانی مورخه 19 مهر 1354،با عنوان «فرهنگستان»،چاپ شده در مجله تحقیقات اسلامی،به هسته اولیه اعضای فرهنگستان اشاره می کند که همگی علاوه بر ادیب بودن، از موسیقیدان های زمان خود بوده اند:«در 1304که شاگرد دارالفنون بودم به وسیله استاد ارجمندم آقای حسین گل گلاب،که از شاگردان موسیقی و دوستان کلنل علینقی خان وزیری بود با مدرسه عالی موسیقی آشنا شدم.کلنل روزی دفتری داد که مطالب آن را پاکنویس کنم.این دفتر صورت مذاکرات آکادمی ادبیات وصنایع مستظرفه بود که سال پیش در محل مدرسه موسیقی برای کمک به وضع اصطلاحات مورد نیاز مدرسه تاسیس شده بود.در صورت جلسه هایی که می نوشتم اسامی حاجی شمس العلماء ربانی،حاج سید نصرالله اخوی،میرزا عبدالعظیم خان قریب،میرزا محمود عرفان،غلامرضا رشید یاسمی و سعید نفیسی و حسین گل گلاب به خاطرم است.مذاکرات جلسه ها غالبا درباره کارهای مقدماتی و طرح کار فرهنگستان دور می زد.مرحوم شمس العلماء نیز مطلبی درباره پیوند موسیقی وشعر تهیه کرده بود که بعد ها مرحوم روح الله خالقی آن را به چاپ رسانید.این فرهنگستان در اواخر همان سال تعطیل شد و نمی دانم که آیا تجدید جلساتی کرد یا نه ولی
همینقدر می دانم که در آتش سوزی که در محل جدید مدرسه روی داد،اسناد و اوراق مزبور سوخت.»
در واقع با استناد به این قبیل سخنان است که در می یابیم، همه اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی،دغدغه موسیقایی داشته اند و نه تنها همانند اعضای فرهنگستان امروز،همانند کارمندان،خود را در اتاقی فرسنگ ها دور از کنسرت های موسیقی برای معادل یابی واژگان محبوس نمی کرده اند،بلکه اگر موسیقیدان نبودند،شنوندگان حرفه ای موسیقی بوده اند!».
ارسال دیدگاه