معلم آنچه هست وآنچه نیست

محمدابراهیم محمدی/همگان می دانند که پایه های توسعه بر دوش معلمان است واین معلمان هستند که می توانند با آموزش وتربیت خود زمینه وظرفیت های رشد وتوسعه را فراهم وبا کلید رمز گشای معلمی خود به حرکت تکاملی شتاب بخشند.

شاید بتوان معلم را شاخصی برای توسعه وبالندگی کشور دانست و او را راستینه ترین میزان برای طراوت ورخوت حرکت های فرهنگی واجتماعی واقتصادی تعیین کرد.

براین اساس در هر کشور ی که معلم ارج وقرب دارد در آن کشور آهنگ سازندگی و توسعه ای هدفمند گوش نوازاست.

این یک واقعیت است وماعلاوه بر یافته های پژوهشی به تجربه آن را در یافته ایم که ارتباط معناداری بین مدرسه، کلاس وکلانتری، دادگاه وزندان ونیز معلم ومامور وقاضی وجود دارد و این ارتباط فراتر از مفهوم ذهنی در سرمایه گذاری جبری وهزینه های هنگفت خارجی نیز مصداق پیدا می کند.

با این تفاوت که تخصیص اعتباردرزمینه مدرسه ومعلمی از سر بی میلی است ولی در کلانتری، دادگاه وزندان ازسر ناچاری.

این در حالی است که هزینه ها ویا همان سرانه زندان ونگهداری مجرم با یک مدرسه وتربیت یک دانش آموز معصوم تفاوت ها دارد.

آیا تفاوت حقوق قاضی وزندان بان را با دریافتی یک معلم ومدیر مدرسه دیده اید؟

هیچ فکر کرده ایم چرا همه از مدرسه ومعلمی گریزانند وچرا ساعت و زمان آموزش وکارتربیتی آب می رود؟ شما خروج دانش آموزان را از مدرسه ببینید وبه چهره خسته معلمان نگاه کنید؟

هیچ می دانید چرا معلمی سخت ترین مشاغل وپرمسئولیت ترین ماموریت هاست؟

وچرا معلمان نیامده به دنبال یک شغل جایگزین ویا شغل دوم و.. هستند.

روند مهاجرت معلمان را از مدرسه به نهاد های دیگر وحتی به ستاد ها دیده اید؟

چرا روز به روز بخش های اداری ما فربه می شوند وکلاس ها با وجود کاهش دانش آموزی نرم های 40 نفره پیدا می کنند؟

به یقین اگر مدیران وکارشناسان هفته ای دوساعت دراین کلاسهای متراکم کلاس داری می کردند وضع معلمی به سامان میشد و اوضاع کلاس ها بهتر.

قبول کنیم که معلمی جایگاه اجتماعی خود را رفته رفته از دست می دهد وحاکمیت وکارگزاران برای این سرمایه روبه احتضار باید تدبیری کنند.

دورنیست اگر بگوئیم همه در این فروکاهی سرمایه تربیتی وفرهنگی به یک نسبت ذی سهم ومقصریم.

فراموش نکرده ایم که در زمانهای گذشته چقدر برای شغل معلمی سر دست می شکستند وچه سان برای انتخاب معلم از بین برترین های کنکور ونخبگان به وسواس واحتیاط سختگیری های گزینشی می کردند؟

مگر غیر از این است که برترین های کشور در زمینه های فرهنگی وادبی ازمیان همین معلمان به کشور وفرهنگ خدمت کردند.

هنوز این شعار را که دبیری، وزیری را فراموش نکرده ایم.

آیا وزیران ما حاضرند شغل نخست فرزندانشان معلمی در آموز ش وپرورش باشد.

آیا وزیر ومعاونان حاضرند به معلمی در مدارس آموزش وپرورش افتخار کنند وروزی به دامان مدرسه وکلاس درس برگردند.

امروز معلم؛ همان کسی که هفته ای به 300 نفر دانش آموز درس ادب، تربیت ومعرفت می آموزد؛ اما همین معلم خبر واریز حقوقش را با 5 روز تاخیر در بامداد یکشنبه 5 دیماه با یک پیامک بانک ملی دریافت کرد:

مبلغ 14700000 به حساب شما واریز شد