فیلم‌بردار فیلم کوتاه «بی‌پایان» در گفت‌وگو با پانا:
تمامی بازیگران این فیلم اعتیاد را تجربه کرده بودند
با دوربین روی سرنگ‌های آلوده و زباله‌های خطرناک راه می‌رفتم
تهران (پانا) - فیلم‌بردار فیلم کوتاه «بی‌پایان» یکی از مهم‌ترین دردسرهای این فیلم را با توجه به موضوع این فیلم، لوکیشن واقعی در نظر گرفته‌شده جهت فیلم‌برداری عنوان کرد و تعریف می‌کند که چطور در میان سرنگ‌های آلوده و زباله‌های خطرناک، دوربین به دست حرکت می‌کند.
امیر خاکساری با اشاره به شروع فعالیت خود در سینما گفت: «هم‌زمان با دوره خدمت سربازی، در سال ۱۳۸۰ وارد کانون سینماگران جوان شدم و دوره عکاسی و فیلم‌برداری و فیلم‌سازی را خدمت استاد رضا نبوی گذراندم و بعد از آن در سال ۸۲ وارد دانشکده صداوسیما شدم و بعد از فارغ‌التحصیلی در همین رشته مشغول به کار شدم.»
بازیگران از موسسه طلوع بی‌نشان‌ها انتخاب شدند
خاکساری با اشاره به نحوه آشنایی خود و علیرضا عالی‌مهر کارگردان فیلم «بی‌پایان» عنوان کرد: «من و آقای عالی‌مهر در سال ۸۴ در یک پروژه فیلم کوتاه با هم آشنا شدیم و تا این لحظه در پروژه‌های زیادی با هم همکاری داشتیم و خارج از فضای کار نیز دوستان صمیمی هستیم.»
وی ادامه داد: «آقای عالی‌مهر سالها بود که با «موسسه طلوع بی‌نشان‌ها» فعالیت داشته‌اند و به‌طور پیوسته در فعالیت‌های این مجموعه کمک و همراهی داشت. وی همیشه این دغدغه را داشت که به نحوی این مشکلات را به تصویر بکشد و خوشبختانه بعد از مدت‌ها بررسی و تلاش توانست به هدفش برسد.»
این فیلم‌بردار با اشاره به نحوه انتخاب بازیگران فیلم کوتاه «بی‌پایان» گفت: «با توجه به موضوعی که فیلم داشت آقای عالی مهر تصمیم گرفت بازیگرانی را انتخاب کند که از بهبودیافتگان طلوع بی‌نشان‌ها باشند و این مشکلات را لمس کرده باشند. عقیده وی این بود که شاید هیچ بازیگر دیگری نتواند به‌خوبی نقش‌ها را ایفا کند و بیننده قطعاً با دیدن بازی بازیگرانی که از دل این معضل بیرون آمده و نجات پیداکرده‌اند، حس همزادپنداری بهتری خواهند داشت. به همین دلیل بازیگران فعلی انتخاب شدند و بعد از تست بازیگری انتخابشان قطعی شد و به ایفای نقش پرداختند.»
دردسرهای «بی‌پایان» معتادان پایتخت
وی با اشاره به چالش‌های تولید فیلم سینمایی «بی‌پایان» تصریح کرد: «با توجه به موضوع فیلم، لوکیشن‌هایی مدنظر بود که در آنجا افرادی که اعتیاد داشتند و مصرف‌کننده بودند، تردد داشتند. به‌صورت باورنکردنی محوطه‌ها پر بود از سرنگ‌های آلوده و زباله‌های مرتبط بسیار آلوده و خطرناک و ما مجبور بودیم که روی زباله‌ها راه برویم و دوربین روی دست من بود. من فکر می‌کنم که چالش‌برانگیزترین قسمت تولید این فیلم که بسیار خطرناک بود، فیلم‌برداری در این لوکیشن‌ها بود.»
خاکساری ادامه داد: «قطعاً حضور در لوکیشن واقعی حس متفاوتی نسبت به چیزی که در فیلم می‌بینیم دارد اما آقای عالی‌مهر به همراه عوامل فیلم همگی سعی کردند که شبیه‌ترین حس را به مخاطب انتقال دهند. در فیلم‌برداری با استفاده از تصاویر دوربین روی دست و نورپردازی طبیعی و قرار گرفتن در لوکیشن‌های واقعی سعی شد که شبیه‌ترین فضاها را ایجاد کنیم تا مخاطب خود را در لوکیشن احساس کند.»
اگر باز هم حق انتخاب داشته باشم فیلم‌بردار می‌شوم
خاکساری درباره علاقه‌اش به حرفه فیلم‌برداری گفت: «اگر بازهم به اوایل شروع کار در سینما و آشنایی با رشته فیلم‌برداری بازگردم قطعاً فیلم‌برداری را انتخاب می‌کنم زیرا حرفه فیلم‌برداری باوجود تمام سختی‌هایش هیجانی دارد که در هیچ‌یک از شاخه‌های دیگر فیلم‌سازی وجود ندارد.»
وی افزود: «در مورد پیشرفت کیفیت فیلم‌برداری در ایران خوشبختانه در سالهای اخیر به بحث فیلم‌برداری اهمیت بیشتری از قبل داده می‌شود و امکانات و تجهیزات جدیدی وارد ایران شده اما هنوز هم با استانداردهای جهانی بسیار فاصله داریم.»
ارسال دیدگاه