روایت آموزگار فداکار تهرانی که بیماری ام اس او را از تدریس دور نکرد
شیرین خدادادی: حتی در مسیر دکتر و درمان هم از آموزش دادن به دانش آموزانم، دور نشدم
تهران(پانا) - شیرین خدادادی؛ آموزگار پایه چهارم ابتدایی مدرسه تزکیه 1 منطقه 19 تهران که بیش از یک سال است درگیر بیماری ام اس شده، اما همچنان به تدریس مشغول است و شرایط ویژه بیماری، مانع از تدریس او نشده است.
شیرین خدادادی در خصوص نوع فعالیت خود با شرایط جسمی اش در گفت و گو با پانا، با اشاره به شرایط ایجاد شده ناشی از کرونا عنوان کرد: «ویروس کرونا مهمان ناخوانده ای است که وارد کشورمان شده و نه تنها کشور ما، بلکه تمام جهان را درگیر خود کرده است. در این شرایط سخت همه ما باید دست به دست هم دهیم و با همدلی و همراهی و تلاش بسیار این ویروس را از بین ببریم. باید بتوانیم به کمک یکدیگر این ویروس را شکست دهیم و از کشور خارج کنیم که عدم حضور در اماکن عمومی تا حد زیادی در این زمینه موثر است. من به عنوان یک معلم، در آموزش مجازی مهم ترین تاکیدم به بچه ها، رعایت بهداشت فردی است. مدام در ابتدای کلاس، استفاده از ماسک و دستکش را یادآوری می کنم.»
خدادادی که علاوه بر سختی شرایط تدریس مجازی؛ با بیماری ام اس نیز دست و پنجه نرم می کند، در این مورد تشریح کرد: «من از مهرماه 98 و دقیقا همزمان با آغاز سال تحصیلی، متوجه بیماری ام اس شدم. اوایل برایم سخت بود. چرا که حضور سر کلاس هم به معلم و هم دانش آموز روحیه می دهد، اما متاسفانه شرایط کنونی جامعه و همچنین سختی های بیماری، ما را از این موهبت محروم کرده است.»
وی در پاسخ به اینکه چه چیزی به او انگیزه می دهد تا با شرایط سخت بیماری همچنان به تدریس ادامه دهد، بیان کرد: «من یک آموزگارم و عاشق درس و کلاس و مدرسه هستم. این عشق و علاقه به من نیرو می دهد و خدا را شاکرم که در تمام این مدت مشکل خاصی در تدریس ایجاد نشده است.»
بیماری ام اس محدودیت هایی برای کار در فضای مجازی ایجاد کرده است
این معلم فداکار، در مورد واکنش دانش آموزان به بیماری خود گفت: «بچه ها دوست دارند من را ببینند، اما من بیماری خودم را اعلام نکرده ام تا بچه ها دچار استرس و نگرانی نشوند و به بهانه تعطیلی مدارس به دلیل کرونا تاکنون فقط یک بار تصویر مرا دیده اند. البته من به خاطر شرایط خاص بیماری، امکان ارتباط تصویری ندارم، اما حتی در مسیر دکتر و درمان هم کلاس دانش آموزانم را برگزار می کنم. گاهی به دلیل شرایط درمان، امکان این را ندارم که تمام تکالیف را با سرعت بالا ببینم، چون می دانم اگر تکالیف تعدادی را ببینم و به عده ای پاسخ ندهم، آنها دچار ناراحتی می شوند و شرایط من را نمی دانند؛ گاهی تا نیمه های شب مشغول به پاسخ دهی به دانش آموزان عزیزم هستم و اگر روز تعطیلی باشد و روی ماه بچه ها را نبینم، دچار سردرگمی می شوم و دوست دارم آن ها را ببینم، اما متاسفانه کار در فضای مجازی محدودیت های خود را دارد که با بیماری من بیشتر هم شده است.»
اما به طور کلی، شرایط سخت تدریس مجازی، این آموزگار را از تدریس بازنداشته و حتی بیماری نیز مانع از فداکاری او نشده است.
وی با بیان سختی های شرایط تدریس خاطرنشان کرد: «شیوه تدریس قبل از کرونا حالت عادی داشت. اکنون اما مشکلاتی چون قطعی اینترنت و اینکه وسیله خاصی برای تدریس ندارم و تنها ابزارم یک گوشی است و چون بچه ها در جریان بیماری من نیستند این شرایط را برایم سخت تر می کند. البته گاهی از بچه ها به عنوان آموزگار استفاده می کنم که هم باعث افزایش توانمندی آن ها می شود و هم ایجاد انگیزه و رقابت برای دیگر دانش آموزان می کند.»
خدادادی، در رابطه با نقش اولیا در شرایط آموزش مجازی گفت: «با اینکه در این دوران مهم ترین وظیفه آموزشی بر عهده آموزگاران است، اما در این میان نقش خانواده نیز بسیار پررنگ است و اولیا باید توجه ویژه ای به آموزش دانش آموزان داشته باشند.»
این معلم با همه شرایط سخت جسمی اش، آموزش در فضای مجازی را بسیار در آموزش و پرورش دانش آموزان مهم برشمرد و تاکید کرد: «در مورد فضای مجازی باید توجه ویژه داشته باشیم. همه ما در این فضای مجازی هم یک فرصت داریم و هم یک آسیب. باید فرصت ها را بیشتر کنیم و با اضافه کردن فرصت ها، آسیب ها را کاهش دهیم. در این میان نقش اولیاء دانش آموزان بسیار مهم است و باید در این مورد نظارت کافی انجام شود. در زمان حضور بچه ها در محیط مدرسه، ساعات ورزش، زنگ تفریح و هنر وجود داشت که بچه ها علاوه بر اینکه از کنار هم بودن لذت می بردند در عین حال انرژی آن ها نیز تا حد زیادی تخلیه می شد، اما اکنون تمام وقت خود را در فضای مجازی می گذرانند و حتی در زمان فراغت نیز، به دلیل شرایط کرونا باید در خانه بمانند و به همین دلیل ممکن است دچار افسردگی، بیماری، اضافه وزن و یا حتی آسیب های فضای مجازی شوند.»
وی ادامه داد: «ما نگران دانش آموزان هستیم و امیدواریم خانواده ها با همکاری و همراهی لازم این خلاء را برای بچه ها جبران کنند. من نیز به عنوان یک معلم سعی می کنم بخشی از فعالیت های آموزشی را به گونه ای طراحی کنم که بچه ها بتوانند این خلاء را با کارهای گروهی و مهارت های خلاقیتی تا حدی جبران کنند.»
خدادادی همچنین گفت: «من در تعطیلات نوروز سال گذشته به سفر نرفتم، امسال هم نمی روم و از دانش آموزان و خانواده هایشان هم همین درخواست را دارم و برای ایام نوروز دانش آموزان، تکالیف هنرمندانه و علمی و داستان نویسی تدارک دیده ام که هم فرصتی است برای مشارکت خانوادگی و هم دوری بچه ها از بیماری کرونا. »
وی در انتها تاکید کرد: «اکنون نمی توانم به مدرسه بروم، اما آرزویم برگشت به فضای حضوری تدریس است که به امید خدا با رفتن بیماری کرونا محقق می شود. در این شرایط هستند خانواده هایی که از نظر روحی و خانوادگی دچار بحران شده اند و به لحاظ شرایط اقتصادی تحت فشار هستند. من تا زمانی که مدرسه بودم به مناسبت عید برای بچه ها جایزه می خریدم، اما امسال بچه ها را نمی بینم و در این دو سال هزینه آن را برای دانش آموزان کم بضاعت مدرسه و تهیه ملزومات تحصیل و نوروز کنار گذاشتم.»
ارسال دیدگاه